Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Τις πρώτες του γνώσεις τις απέκτησε στη Σχολή Σχεδιαστών Γ. Μαρκουλάκη, με δασκάλους τους ζωγράφους Β. Κελαϊδή και Α. Πετρουλάκη. Η δεκαετία του 1970 τον βρίσκει στην Αθήνα, στα εργαστήρια των Γ. Βογιατζή και Β. Κορκόβελου. Το 1981 πηγαίνει για σπουδές στο Παρίσι, ενώ το 1982 το εγκαταλείπει και εγκαθίσταται μόνιμα στα Χανιά. Από το 1973 έως το 1985 συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις με ζωγραφικά έργα. Στο διάστημα 1985-1992 ασχολείται με το κόσμημα παράλληλα με τα πρώτα του γλυπτά-κατασκευές από υλικά σύγχρονης τεχνολογίας. Από το 2000 αφιερώνει περισσότερο χρόνο στη ζωγραφική χωρίς να εγκαταλείπει τις κατασκευές. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε περισσότερες από δέκα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές εικαστικές διοργανώσεις. Απεβίωσε το 2022.
Γιώργος Αυγέρος
'Εργα
Ατομικές εκθέσεις
2019
Νοητικές Περιπλανήσεις •
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
2016
Ζωγραφικές ιστορίες σε τρισδιάστατο φόντο •
Αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Alma•
Αθήνα•
2015
Εικόνα και Ψευδαίσθηση •
Αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη•
2014
Εικόνα και Ψευδαίσθηση •
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
2013
Τρίτη διάσταση •
Αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Alma•
Αθήνα•
2009
Αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη•
2007
Δέντρο-δάσος •
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
2003
Κατασκευές •
Γκαλερί Τζάμια-Κρύσταλλα•
Χανιά•
2002
Κατασκευές •
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1998
Titanium Gallery (Titanium Yiayiannos Gallery)•
Αθήνα•
1995
Αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη•
Χανιά•
1995
Ισορροπιστές •
Titanium Gallery (Titanium Yiayiannos Gallery)•
Αθήνα•
1992
Κόσμημα - Γλυπτική •
Titanium Gallery (Titanium Yiayiannos Gallery)•
Αθήνα•
2019
2016
2015
2014
2013
2009
2007
2003
2002
1998
1995
1995
1992
Κείμενο
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν ορισμένοι πρωτοπόροι δημιουργοί άρχισαν να διερευνούν τις δυνατότητες έκφρασης που παρέχουν τα πάσης φύσεως προϊόντα και δημιουργήματα του τεχνικού πολιτισμού με τη συναρμολόγηση ή το κολάζ, ότι οι τεχνικές αυτές όχι μόνο θα φτάσουν στο σημείο να υψώσουν τα υλικά στο επίπεδο μιας πνευματικής δημιουργίας, αλλά και ότι με τη συνειδητή ή όχι επιλογή και χρησιμοποίηση εμβληματικών κάθε εποχής αντικειμένων ο καλλιτέχνης θα δίνει το στίγμα του καιρού του. Προϊόντα και υλικά της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας μέσα από μια διαφορετική κάθε φορά συνδυαστική αντίληψη θα αλλάξουν μορφή και νόημα και θα γίνουν στοιχεία μετάδοσης μιας νέας δημιουργημένης πραγματικότητας.
Έτσι στα χέρια του Γιώργου Αυγέρου εξαρτήματα της σύγχρονης ηλεκτρονικής τεχνολογίας –αντιστάσεις, πυκνωτές, τρανζίστορς, βίδες, πηνία, καλώδια, τσιπάκια– συνδυασμένα με ξύλο, πλεξιγκλάς, ελάσματα, σύρμα, συντίθενται σε ανθρώπινες φιγούρες που επιδίδονται σε μια άσκηση ισορροπίας στο χώρο, αλλά και πραγματικές υπαρξιακές καταστάσεις σε μια διαρκή αναζήτηση επαναπροσδιορισμού και εξισορρόπησης.
Με αντικείμενα που η ύλη και η φόρμα τους εμπνέουν την ιδέα της γλυπτικής, συνδυασμένα με εύκαμπτο σύρμα που διαγράφει το κεφάλι ή το πόδι ή ακόμη και με διαφανές πλεξιγκλάς δημιουργεί πλαστικές μορφές αιθέριες, απαλλαγμένες από το βάρος της παραδοσιακής γλυπτικής που επιτρέπουν στον χώρο να εισχωρήσει στον όγκο και να δώσει μια νέα αισθητική αξία στο κενό που μετατρέπεται πλέον σε οργανικό στοιχείο. Έτσι τα άχρηστα στοιχεία από τον χώρο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας μεταπηδούν στον χώρο της τέχνης και καταξιώνονται μέσα από την ουσία της που είναι η μεταμόρφωση της νεκρής ύλης σε πνευματικό γίγνεσθαι.
Ισορροπιστές και όχι ακροβάτες θέλει τις ανθρώπινες φιγούρες του ο Γιώργος Αυγέρος. Πατώντας γερά με το πόδι πάνω σε ράβδους ή ελάσματα με αυτοματοποιημένες κινήσεις που προδιαγράφουν τα ίδια τα στοιχεία που απαρτίζουν τα μέλη του σώματος, προσπαθούν να σταθούν στο κενό και να ισορροπήσουν ανάμεσα στη μηχανή και την ποίηση, ανάμεσα σ’ έναν κόσμο που φεύγει και έναν άλλο που έρχεται.
Όλγα Μεντζαφού-Πολύζου Επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου