Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Εθνικό Ωδείο και Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1956-1960) με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη. Σύχναζε επίσης στο εργαστήριο του Γιάννη Τσαρούχη. Συνέχισε τις σπουδές του στη Λιθογραφία (1960-1963) ως υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης με καθηγητές τον Eugène Clairin και τον Georges Dayez. Τα επόμενα χρόνια άρχισε να μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι. Εκτός από τη συστηματική ενασχόλησή του με τη χαρακτική και τις εφαρμοσμένες τέχνες, δημιούργησε τα σκηνικά για πολυάριθμες παραγωγές θεατρικών έργων, σχεδίασε σημαντικό αριθμό εκδόσεων τέχνης και εικονογράφησε πληθώρα λογοτεχνικών εκδόσεων. Επίσης έχει εκδώσει δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Το 1985 τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας και ονομάστηκε Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων της Γαλλίας. Το 2000 φιλοτέχνησε δύο μεγάλες τοιχογραφίες για τον σταθμό «Μεταξουργείο» του Μετρό της Αθήνας. Από το 2009 είναι Επίτιμο Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Τεχνών. Το 2010 ονομάστηκε Αξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων της Γαλλίας και το 2013 Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής. Απεβίωσε στις 16 Ιανουαρίου 2022.
Αλέκος Φασιανός
'Εργα
Ατομικές εκθέσεις
2019
B&M Theocharakis Fondation•
Αθήνα•
2018
Municipal Art Gallery•
Αθήνα•
2018
Gallerie Sophie Agon - Schneidecker•
Παρίσι•
2018
Ο Φασιανός στη Γαλλία •
Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας•
Ύδρα•
(επιμέλεια: Βικτώρια Φασιανού)•
2018
Petit Format •
Iris Art Gallery•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Βικτώρια Φασιανού)•
2017
Έκθεση Χειροποίητων Βιβλίων: Δια χειρός Αλέκου Φασιανού από τη Συλλογή της Πινακοθήκης Χ. & Σ. Μοσχανδρέου Ι.Π. Μεσολογγίου •
Πινακοθήκη Δήμου Κέρκυρας•
Κέρκυρα•
(επιμέλεια: Λουίζα Καραπιδάκη)•
2017
Τεχνική •
Kapopoulos Fine Arts, Golden Hall•
Μαρούσι•
2016
91 βιβλία με έργα τέχνης του Αλέκου Φασιανού •
Περιοδεύουσα έκθεση•
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων / 2017 Παπαστράτειο Μέγαρο, Αγρίνιο•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Λουίζα Καραπιδάκη)•
2016
Οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι στην καθημερινότητα •
Κρατικό Μουσείο Ιστορίας της Θρησκείας•
Αγία Πετρούπολη•
(επιμέλεια: Όλγα Καρδασίδη)•
2016
Αποκάλυψη •
Kapopoulos Fine Arts•
Πάτμος•
2015
Fethiye Camii•
Ναύπακτος•
(επιμέλεια: Νίκος Καλαϊτζής)•
2015
Moments •
Kapopoulos Fine Arts•
Μύκονος•
2014
Ο άνθρωπος και η φύση •
Galerie Française, Gerd Scheider•
Μόναχο•
2014
Espace Vera•
Saint-Germain-en-Laye•
2012
Ενθύμια •
Galerie Estades•
Lyon•
2012
Ο μύθος του καθημερινού •
Grosvenor Gallery•
Λονδίνο•
2012
La Lumière retrouvée •
Galerie Di Meo•
Παρίσι•
2011
Φασιανός: Συλλογή Γιώργου Οικονομόπουλου •
Έπαυλη Παύλου Κουντουριώτη•
Ύδρα•
(επιμέλεια: Έφη Αγαθονίκου)•
2011
Memories •
Villa Tamaris Centre d΄Art•
Toulon•
2011
Daily Images •
Opera Gallery•
Λονδίνο•
2011
Αρχαίος Μύθος και Σύγχρονη Πραγματικότητα •
Hellenic Museum•
Μελβούρνη•
2011
Galerie Herrmann•
Βερολίνο•
2011
Σπάνια χαρακτικά της περιόδου 1968-1980 •
Irmos Gallery•
Θεσσαλονίκη•
2010
Aegean Breeze •
Galleria Grafika•
Τόκιο•
2009
45 χρόνια δημιουργίας •
Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ροδίων•
Ρόδος•
2009
Galerie Sonia Zannettacci•
Γενεύη•
2009
La Mythologie légère de Fassianos •
Galerie Helenbeck Nice•
Νίκαια•
2008
All That We Are Left with •
Αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Πότνια Θηρών•
Αθήνα•
2008
Galerie Di Meo•
Παρίσι•
2007
Contemporary Istanbul•
Κωνσταντινούπολη•
2007
Art Athina•
Αθήνα•
2007
Galerie Schneider•
Μόναχο•
2007
Αίθουσα Σύγχρονης Τέχνης Πότνια Θηρών•
Αθήνα•
2004
Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου•
Αθήνα•
2003
Αίθουσα τέχνης Αθηναΐς•
Αθήνα•
1998
Galerie Rachlin Lemarie•
Παρίσι•
1997
Galerie La Hune•
Παρίσι•
1996
Galerie Pudelco•
Βόννη•
1993
Galerie La Hune•
Παρίσι•
1993
Galerie Beaubourg•
Παρίσι•
1992
Γκαλερί Ειρμός•
Θεσσαλονίκη•
1992
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1992
Origrafica Gallery•
Malmö•
1992
Grafica Gallery•
Τόκιο•
1991
Galerie La Hune•
Παρίσι•
1989
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1989
Richter Masset Gallery•
Μόναχο•
1989
Galerie La Hune•
Παρίσι•
1989
Galerie Beaubourg•
Παρίσι•
1985
Alecos Fassianos •
Αναδρομική έκθεση•
Château de Chenonceau•
1984
Γαλλική Ακαδημία•
Αθήνα•
1984
FIAC •
Grand Palais Pavillon Creuzevault•
Παρίσι•
1983
Αναδρομική έκθεση•
Musée Paul Valéry•
Sète•
1983
Galerie Creuzevault•
Παρίσι•
1982
Αλέξανδρος Ιόλας – Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1982
Grafica Gallery•
Τόκιο•
1982
Galerie Cuillard•
Grenoble•
1982
Galerie Samy Kinge•
Παρίσι•
1982
Galerie Beaubourg•
Παρίσι•
1982
Origrafica Gallery•
Malmö•
1982
FIAC •
Grand Palais Pavillon La Hune•
Παρίσι•
1982
Kammer Gallery•
Αμβούργο•
1981
Galerie La Hune•
Παρίσι•
1981
Ostermalm Gallery•
Στοκχόλμη•
1981
Galerie Proscenium•
Παρίσι•
1981
Hotel-de-Ville•
Sochaux•
1980
Γκαλερί Ζήτα-Μι•
Θεσσαλονίκη•
1980
Carta Asbeck Gallery•
Düsseldorf•
1980
Grafica Gallery•
Τόκιο•
1980
Galerie l’Orangerie•
Κολωνία•
1980
Galerie La Hune•
Παρίσι•
1980
Galerie Artcurial•
Παρίσι•
1980
Αλέξανδρος Ιόλας – Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1979
Gimpel Gallery•
Λονδίνο•
1979
Origrafica Gallery•
Malmö•
1978
Gallerie Le Chapitre•
Παρίσι•
1978
Gallerie Beaubourg•
Παρίσι•
1978
Γκαλερί Ζήτα-Μι•
Θεσσαλονίκη•
1977
Heland Gallery•
Στοκχόλμη•
1977
Origrafica Gallery•
Malmö•
1977
Αλέξανδρος Ιόλας – Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1976
Kammer Gallery•
Αμβούργο•
1975
Barroci Gallery•
Μιλάνο•
1975
Αλέξανδρος Ιόλας – Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1975
Alexandre Iolas Galleries•
Παρίσι•
1974
Galerie Le Point•
Βηρυτός•
1974
Galerie Tanit•
Μόναχο•
1973
Alexandre Iolas Galleries•
Παρίσι•
1973
Borjesson Gallery•
Malmö•
1973
Galerie Facchetti•
Παρίσι και Ζυρίχη•
1972
Alexandre Iolas Galleries•
Γενεύη και Μιλάνο•
1971
Αλέξανδρος Ιόλας – Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1971
Galerie Facchetti•
Ζυρίχη•
1969
Galerie Facchetti•
Παρίσι•
1969
Mench Gallery•
Αμβούργο•
1968
Kurita Gallery•
Τόκιο•
1968
Hartmann Gallery•
Μόναχο•
1967
Galerie 3+2•
Παρίσι•
1966
Γκαλερί Merlin•
Αθήνα•
1963
Γκαλερί Ζυγός•
Αθήνα•
1961
Γκαλερί Ζυγός•
Αθήνα•
1960
Γκαλερί Α23•
Αθήνα•
2019
2018
2018
2018
2018
2017
2017
2016
2016
2016
2015
2015
2014
2014
2012
2012
2012
2011
2011
2011
2011
2011
2011
2010
2009
2009
2009
2008
2008
2007
2007
2007
2007
2004
2003
1998
1997
1996
1993
1993
1992
1992
1992
1992
1991
1989
1989
1989
1989
1985
1984
1984
1983
1983
1982
1982
1982
1982
1982
1982
1982
1982
1981
1981
1981
1981
1980
1980
1980
1980
1980
1980
1980
1979
1979
1978
1978
1978
1977
1977
1977
1976
1975
1975
1975
1974
1974
1973
1973
1973
1972
1971
1971
1969
1969
1968
1968
1967
1966
1963
1961
1960
Κείμενο
Ο Φασιανός στο φως
Δεν ξέρω πια, δεν ξέρω αν ποτέ μερικά πράγματα που έχω ζήσει κι έλεγα πως τα γνωρίζω, αν θα ’πρεπε, παρ’ όλα αυτά, να τα ξεσυνηθίσω ή να τα «ξεγδυθώ». Απλά εννοώ να πάψω να αναγνωρίζω τον εαυτό μου σ’ αυτά… Δεν μπορώ παρά ελάχιστα να μιλήσω, βλέποντας ακόμη όλα ν’ ανθίζουν ή απλά να μαραίνονται.
Συχνά και τα χείλια σκάνε, συχνά ξεκινάμε μην ξέροντας πού πάμε. Συμβαίνει καμιά φορά να κοιτάζουμε κάτι που δεν αναγνωρίζουμε. Οι ευτυχίες που ονειρευόμαστε δικές μας μοιάζουν με φλυαρίες. Τι γίνονται οι μέρες, η νύχτα, τίποτα δεν ξέρω απ’ αυτό που είμαι… Σκύλος, γάτα… ή άνθρωπος; Στη Ρώμη έχεις ποτέ κοιμηθεί και πώς;
Ξαφνικά στον δρόμο μου, δεν ξέρω τι, δεν ξέρω ποιος, ποιος ήταν· χωρίς να το ξέρω, μου φάνηκε πως ήμουνα ανάμεσα σ’ άλλους, όπως την άνοιξη… Για ποιον λοιπόν νομίζεις πως μιλώ; Για τι θα μίλαγα λοιπόν χωρίς εσένα συντροφιά; Ξέρω γω; Ο ουρανός είν’ απ’ τις στέγες πιο ψηλά.
Αυτός που τ’ όνομά του γράφω, που έμαθα να λέω τ’ όνομά του, αυτός, ο Φασιανός. Ω Φασιανέ! Θυμάμαι τις πρώτες μέρες όταν μου άρχισε η έκπληξη, ήταν ένας νέος τρόπος ν’ αγαπάς…
Ο πρώτος που μου ήρθε σαν εικόνα και κόκκινος έκανε βόλτες. Τα μαλλιά του στους ανέμους που κυμάτιζαν είχαν μαύρα πουά. Τι λέω, τι λέω; (Λέω: Ποιος είμαι;) Συχνά είχε αέρα. Αυτό έκανε τη γραβάτα να πετά κάτω απ’ τα μαύρα τα πουά, τα μάτια του στο όνειρο. Τι κρατά; Είναι κόκκινο μιουγκέ, αλλά βέβαια τίποτα δεν κινείται ποτέ όταν είσαι μόνος στον άνεμο…
Στου κοτσανιού την ψεύτικη άκρη μπορεί να σου ’ρθει ζάλη, ακόμη πιο πολύ απ’ ότι στην αρχή. Τα μάτια μου κοιτάζουνε τη γη σαν να ’μπαιναν στη σιωπή κι οι τρύπες του αέρα οι αυγουστιάτικες είναι σκληρές κι όχι γλυκερές.
Ω εσείς, ξαναπείτε το όνομα του ζωγράφου αυτού που τόσο μ’ αρέσει «να διαβάζω» σήμερα στο βάθος των ματιών της κεφαλής μου και στους τοίχους ενός καινούργιου ονείρου, ανάμεσα στον Matisse και τον Miró… Καλά, καλά, κι αν δεν σας αρέσει, τι μ’ αυτό, τούτο κρατά γερά το μέτωπό μου σαν στεφάνι απ’ τα αγκάθια κι αίμα κοχλαστό. Θεέ, αν είχα τον καιρό και τον ρυθμό, θ’ άνοιγα μάτια τόσα· κι αν ήταν η Ιταλία ή η Ελλάδα τα μάτια μου, δεν θα ’ταν ποτέ αρκετά μεγάλα για να πω.
Κοιτάχτε κάτω την κοιλάδα και τον αέρα που ανάποδα φυσά μεσ’ απ’ το πράσινο του φύλλου σαν μέσ’ απ’ ένα δρόμο με χιονιά. Το δεξί χέρι σφίγγει δυο κλωνιά και το σώμα του άντρα είν’ από φωτιά. Είναι το φύλλωμα ή τα σεντόνια που φουσκώνουν κόκκινα; Ό,τι θέλουμε να δούμε θα το δούμε τελικά. Τον γνωρίζω καλά τον κόκκινο περαστικό σαν να ήταν στο βάθος του ματιού μου. Τι μου λέει; Έτσι ολοκαίνουργιος, όλος φλόγα και τον άνεμο να του κρατάει τ’ αχαμνά… και το χέρι που μοιάζει να συντηρεί το παντελόνι… Αξίζουν, δεν αξίζουν, τα λέω όλ’ αυτά για τον αέρα, την πόλη και τα φανταχτερά. Αλλά να κι άλλοι, πλησιάζουν ή κρέμοντ’ απ’ τα ρούχα τους, που ’ν’ όλα όμοια, άσπρα με πράσινες ρίγες παιδικές… Κι οι γραβάτες ένα σκουροπράσινο πέταγμα κάνουν, στον αέρα πετούν, ποιον αποσιωπούν… ποιον πιάνουν, ποιον χάνουν και ποιοι συγγνώμη ζητούν;
«Ωραίος καιρός…» αγγέλλει ο ταξιδιώτης χωρίς να σκεφτεί σε τι δρόμο έχει μπει… Όταν η νύχτα θα ’ναι βαθιά, όλα θα γίνονται σ’ άλλα μαλλιά. Κι όμως, είναι οι ίδιοι π’ όλο βολτάρουν… Μα να οι άνθρωποί μας, πάνε δυο δυο, τα παντζούρια τους και τα πετάλια τους μοιάζουν διάτρυτα, έτοιμοι ή από ατσάλι γιομάτοι, ολόγιομοι απ’ τον εαυτό τους μοιάζουν πάλι.
Κόκκινοι ή άσπροι καπνιστές, αιμόφυρτοι, από πού ήρθαν και πού πάνε; Δεν ξέρω άλλο δα απ’ ότι είναι σαν την σάρκα τους να ’χουν φορέσει ανάποδα.
Έτσι έζησα μέσα σ’ ένα κόκκινο πανί και βγαίνοντας κάθε πρωί ρωτούσα: «Τι καιρό, τι καιρό κάνει έξω απ’ την ύφανση;» Είναι όπως παντού σαν περπατάμε με βήμα σημειωτόν, φτύνοντας όπως πάμε κρασί κοκκινωπό… Τράβα τον δρόμο σου, τράβα τον δρόμο σου! Ένας σκύλος περνά και τρίβεται παραπέρα, μακριά από σένα, όλο πηδηματάκια και δεν πηδάει βαρελάκια, μες τη νύχτα όλο το σώμα συγκλονίζεται. Τι ονειρεύεσαι, τι ονειρευόμαστε όλοι;
Κι έρχεται επιτέλους η ώρα που ξημερώνει το μεγάλο φως, ο κάθε περαστικός έχει τα μάτια βαριά και τα χέρια τρελά από χάδια… Έτσι έζησα μέσα στο κόκκινο αίμα του Χριστού. Α! Πόσο ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος ν’ αγαπά μ’ όλο του το είναι, μ’ όλο του το είναι το ανέραστο, ες αεί ανάστατο!
Ω θαύμα απρέπειας, σ’ αυτόν που αυτό σκέφτεται ανήκω, άντρες ή γυναίκες που φεύγουν, Ιταλία ή Ελλάδα, Παρίσι ή Ρώμη, το τραγούδι είναι τραγούδι πάντα, ακόμη… Κι αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι καυτό, γυναίκα ή άντρας ανατρίχιαζε λοιπόν που μπαίνεις σε τέτοιον πειρασμό.
Louis Aragon
21 Ιανουαρίου 1981