Γεννήθηκε στο Ιβάνοβο της Ρωσίας το 1973. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τη Ρένα Παπασπύρου και τον Μάριο Σπηλιόπουλο και τεχνολογία Γραφικών Τεχνών στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας, µε ειδίκευση στις καλλιτεχνικές εκτυπώσεις µε τη µέθοδο της µεταξοτυπίας. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ηλίας Καρράς
'Εργα
Για την τέχνη και για την τέχνη του: Ηλίας Καρράς
Ο ζωγράφος Ηλίας Καρράς μιλά για τη σχέση του με την τέχνη, από την οποία αναζητεί την ψυχική ικανοποίηση. Χαρακτηρίζει τη ζωγραφική του ανθρωποκεντρική, με βαθύτερο θέμα τον εαυτό του. Εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο θέτει στα έργα του βασικά φιλοσοφικά ερωτήματα, που ζητούν απάντηση στον διάλογο θεατή και έργου. Αναφέρεται επίσης στη μονοχρωματική φύση των έργων του, όπου κυριαρχεί το ζήτημα του χρόνου μέσα από τις άχρονες φιγούρες και την υφή. Περιγράφοντας στη συνέχεια τη δημιουργική διαδικασία που ακολουθεί, τονίζει τον γλυπτικό χαρακτήρα της ζωγραφικής του με στόχο να αποδοθούν η φθορά και ο όγκος. Εντοπίζει ως κυρίαρχο στη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου το ζήτημα της ανθρώπινης παρουσίας και επισημαίνει ότι ο συλλέκτης έχει επιλέξει πάντα το πρώτο έργο κάθε ενότητας έργων του, το οποίο αποτελεί και τον βασικό άξονά της.
Ατομικές εκθέσεις
2024
Ακουαρέλλες και Γλυπτά •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2016
Η διαλεκτική ανάπλαση του ορατού •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2013
Η αλχημεία της μορφής •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2011
Το χρώμα του γυμνού •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2008
Η δύναμη του ορμέφυτου •
Γκαλερί της οδού Πρωτογένους•
Αθήνα•
2005
Ανθρώπειον έλιγμα •
VR Gallery•
Αθήνα•
2004
Μορφές ΙΙ •
Κύθηρα•
2003
Μορφές •
Σκιάθος•
2024
Ακουαρέλλες και Γλυπτά •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2016
Η διαλεκτική ανάπλαση του ορατού •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2013
Η αλχημεία της μορφής •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2011
Το χρώμα του γυμνού •
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2008
Η δύναμη του ορμέφυτου •
Γκαλερί της οδού Πρωτογένους•
Αθήνα•
2005
Ανθρώπειον έλιγμα •
VR Gallery•
Αθήνα•
2004
Μορφές ΙΙ •
Κύθηρα•
2003
Μορφές •
Σκιάθος•
Κείμενο
Άχρονες και άφυλες μορφές σε ένα παλίμψηστο επιστρώσεων και εκδορών
Τα έργα του Ηλία Καρρά είναι μορφές που πλέουν σε άχρονη δίνη, σαν πετρώματα σε φαιόχρωμο τοπίο.
Οι μορφές που συνθέτουν μια νοητή πένθιμη ζωφόρο στην έκθεση του Ηλία Καρρά μοιάζουν να επιπλέουν ή να αιωρούνται. Θυμίζουν ρωμαϊκές προτομές, αποτετμημένες και πασπαλισμένες με τέφρα, σαν θραύσματα ανασκαφής ή φαιόχρωμα λάφυρα ενός ναυαγίου. Είναι στην πλειονότητά τους κεφαλές παιδιών, σαν ρομαντικά μενταγιόν σε μια άχρονη περιδίνηση. Σκόρπιες θηλυκές μορφές, σαν αναγεννησιακές μαντόνες, μοιάζουν με ανθρώπινα όστρακα πετρωμένα σε μια στιγμιαία έκφραση.
Στην ατομική του έκθεση αυτή την περίοδο, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, ο Ηλίας Καρράς προχωράει την έρευνά του πάνω στο αθέατο και στην υπαινικτική επίκληση μιας κοινής ανθρώπινης συνθήκης. «Η ανάδειξη της υλικότητας στη μορφή», λέει ο ζωγράφος, «με τη φθορά και τη διάβρωση, δημιουργεί μια εφήμερη εικόνα του ανθρώπου, αποδίδοντας έτσι έναν άχρονο και άφυλο χαρακτήρα στα πρόσωπα, που ενισχύεται με τις λεπτές γήινες αποχρώσεις του γκρι, όπου πλέον το χρώμα αποτελεί ανάμνηση». Αυτό που αιχμαλωτίζει το βλέμμα είναι η τεχνική, που παραδίδει τις μορφές με την ψευδή εξωστρέφεια ενός γλυπτού σε έναν καμβά που είναι παλίμψηστο επιστρώσεων και αποφλοιώσεων.
«Ο τρόπος, η διαδικασία αλλά και η διαχείριση της ζωγραφικής επιφάνειας αποτελούν μια γλυπτική προσέγγιση της δουλειάς μου», σημειώνει ο Ηλίας Καρράς. «Προσθέτω διάφορα υλικά κατά την προετοιμασία του μουσαμά, αλλά και χρώμα (λαδομπογιά, λαδοπαστέλ) δημιουργώντας πολλά επίπεδα και ζωγραφίζω αφαιρώντας τα. Έτσι σκάβω και ξεφλουδίζω τη φιγούρα αφήνοντας εκδορές και ξυσίματα. Στη συνέχεια κόβω ελεγχόμενα και σκίζω τυχαία τη φόρμα κολλώντας την ατελώς με τσαλακώματα σε μια ουδέτερη (άχρονη) γκρι επιφάνεια, παράγοντας πλέον τις παραδοσιακές αξίες της γλυπτικής: υφή και όγκο.»
Στην περίπτωση του Ηλία Καρρά, που έχει τη στόφα του καλλιτέχνη, φιλοσοφημένου και στοχαστικού, η απελευθέρωση στο κοινό αυτής της ζωγραφικής ενότητας ενέχει και μια θέση. «Θεματικά συγχρονίζομαι με την παρούσα κοινωνική κατάσταση, εστιάζοντας στο παιδικό βλέμμα θέτοντάς το ως προσωπική μου φιλοσοφική απορία. Τα πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης με δυσκολεύουν να ορίσω ένα και μοναδικό μήνυμα και έτσι θα παραμείνω στο αρχικό μου έναυσμα, την προσπάθεια να “ξεφλουδίσω τον χώρο”.»
Νίκος Βατόπουλος