Γεννήθηκε το 1956 στο Κοκάντ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Αλμάτι (1976-1980) και έκανε μεταπτυχιακό στο τμήμα Ζωγραφικής του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Μόσχας (1980-1982). Απεβίωσε το 2017.
Ηρακλής Παρχαρίδης
'Εργα
Ατομικές εκθέσεις
2012
Titanium Yiayiannos Gallery•
Αθήνα•
2009
Ζωγραφικές Ελεγείες •
Titanium Yiayiannos Gallery•
Αθήνα•
2007
Galerie Monohoro•
Ψυχικό•
2006
Titanium Yiayiannos Gallery•
Αθήνα•
2002
Opus-39•
Λευκωσία•
2001
Αίθουσα Τέχνης Anemos•
Αθήνα•
2000
Artists Unlimited•
Bielefeld•
2000
Opus-39•
Λευκωσία•
1998
Titanium Gallery (Titanium Yiayiannos Gallery)•
Αθήνα•
1996
Opus-39•
Λευκωσία•
1996
Αίθουσα Τέχνης Ναυπλίου•
Ναύπλιο•
1994
Αίθουσα Τέχνης Ναυπλίου•
Ναύπλιο•
1994
Γκαλερί της Έρσης•
Αθήνα•
1993
Image•
Αθήνα•
1993
Ελληνογαλλικός Σύνδεσμος•
Αθήνα•
1991
Αέναον•
Αθήνα•
1990
Πνευματικό Κέντρο Μυκόνου•
Μύκονος•
1989
Arte-Tallin-89•
Tallin•
1985
Abinsk Gallery•
Ρωσία•
1983
Abinsk Gallery•
Ρωσία•
1977
Αίθουσα Τέχνης ΑΣΚΤ•
Καζακστάν•
2012
2009
2007
2006
2002
2001
2000
2000
1998
1996
1996
1994
1994
1993
1993
1991
1990
1989
1985
1983
1977
Κείμενο
Όλοι μας έχουμε μία πλατεία που είναι και δική μας. Βρίσκομαι στην πλατεία Ηρακλή Παρχαρίδη όπου χιονίζει καρβουνόσκονη, όπως νομίζω θα έλεγε κι ο αγαπημένος μου φίλος Νάσος Θεοφίλου. Καρβουνόσκονη που σκιαγραφεί και σχεδιάζει τους περαστικούς αλλά και τους περασμένους, τις μνήμες και τις αναμνήσεις, καθώς γεμίζει και αδειάζει διαδοχικά η σκηνή. Το θέατρο σκιών, το κουκλοθέατρο, το θέατρο δρόμου, η commedia dell’arte, οι καρναβαλιστές και οι ξυλοπόδαροι βρίσκονται πρωταγωνιστές μιας δραματικής γιορτής που εξελίσσεται στο ευρύ σκηνικό περιβάλλον της πλατείας. Θαμπές, αόριστες, αλλά και στερεότυπες εικόνες σε χρόνους στερήσεων αλλά και ελπίδας. Το βάδισμα των περιπατητών, η αργή και σταθερή πορεία των αθλίων ασωμάτων προς τον προδιαγεγραμμένο ιδανικό προορισμό. Κάθε ζωγραφιά αφηγείται και περιγράφει την παράσταση μίας ολόκληρης ημέρας. Η ζωγραφική του Ηρακλή Παρχαρίδη κατάφερε να με κάνει θιασώτη της video-art –Θεέ μου συγχώρεσέ με– και φιλοδοξώ να βιντεοσκοπήσω επί δώδεκα διαρκείς ώρες κάθε πίνακα του ζωγράφου ώστε να καθηλώσω το θεατή απέναντι σε μια κινούμενη εικόνα που ο ίδιος θα εφεύρει και θα αισθανθεί. […]
Αριστείδης Γιαγιάννος