Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σταδιοδρόμησε ως νομικός, δικηγόρος και πανεπιστημιακός. Στα χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πήρε μαθήματα Σχεδίου και Ελαιογραφίας από τον Ν. Καρτσωνάκη. Μετά την αποφοίτησή του και για ένα χρόνο διδάχθηκε συστηματικά ζωγραφική από ζωντανό μοντέλο στο εργαστήριο του Π. Τέτση, στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό). Έκτοτε δημιουργεί κυρίως ζωγραφικά έργα αλλά εκφράζεται επίσης με το σχέδιο, τη χαρακτική, τη γλυπτική, τη φωτογραφία και την αρχιτεκτονική.
Γιάννης Σχινάς
'Εργα
Κείμενο
Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως οι νεανικές φιλίες και τα πρώιμα βιώματα όχι μόνο δεν ξεχνιούνται ποτέ αλλά δημιουργούν μια ανθεκτική οικειότητα η οποία αβίαστα επανασυνδέει ανθρώπους και καταστάσεις. Έτσι λοιπόν κι εγώ παρακολουθούσα τον κατά δύο τάξεις μεγαλύτερό μου Γιάννη Σχινά στο Κολλέγιο τη δεκαετία του 1950. Το σχολείο αυτό, ανάμεσα σ’ άλλα πράγματα, είχε την ιδιότητα, αλλά πιστεύω και την αποστολή, ν’ αναδεικνύει ξεχωριστά άτομα, κι αναμφίβολα ένας τέτοιος ήταν ο Γιάννης. Πολυτάλαντος και πολυσχιδής σε όλα τα επίπεδα, ανήσυχος και πολυμαθέστατος διακρινόταν σ’ όλες τις δράσεις μέσα κι έξω απ’ την τάξη. Εξαιρετικά ώριμος διάβαζε Καζαντζάκη όταν οι άλλοι διάβαζαν Μάσκα, κατά τα λεγόμενα συμμαθητή του. Μαθητής του Τέτση για ένα χρόνο, αποφασίζει ν’ ακολουθήσει μια πιο συμβατική σταδιοδρομία που ταίριαζε απόλυτα στην ελληνική μεταπολεμική ψυχολογία. Εξαίρετος ακαδημαϊκός δάσκαλος και πιθανώς ο πιο ευαίσθητος Πρύτανης που πέρασε από Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ποτέ όμως δεν μπόρεσε ν’ απαλλαγεί απ’ το μεγάλο πάθος και την απόλυτη ανάγκη της καλλιτεχνικής, και κυρίως, της ζωγραφικής έκφρασης.
Έτσι πενήντα χρόνια μετά τη μαθητική μας συνύπαρξη οι δρόμοι μας συναντήθηκαν πάλι με τρόπο τυχαίο αλλά αποφασιστικό. Ο λόγος ήταν η έντονη επιθυμία του Γιάννη να εκθέσει, για πρώτη φορά, έργα του. Γρήγορα φάνηκε πως κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετά περίπλοκο εξαιτίας του όγκου και της πολυμορφίας των έργων. Επακολούθησαν πάμπολλες συζητήσεις και καταστρώθηκαν διάφορα σχέδια. Τελικά ο φιλόξενος αλλά περιορισμένος χώρος της γκαλερί Άστρα επέβαλε την επιλογή έργων από δύο μόνον ομάδες: τα γυμνά και τα παστέλ υπαίθρου. Τα πρώτα αποτελούν μια διαχρονική και συμπαγή ενότητα η οποία κρατάει συντροφιά στον καλλιτέχνη από καιρό, άλλοτε απόκοσμα κι άλλοτε πάλι με μια έντονη χρωματική απεικόνιση που παραπέμπει σε μια απροκάλυπτη καθημερινότητα. Τα παστέλ του Σχινά, πρόσφατα προϊόντα θερινών διακοπών, αποτυπώνουν με αυθόρμητη μαεστρία μια σειρά κοινότοπων «μικρών» τοπίων στα οποία επικρατεί μια ευαίσθητη χρωματική γκάμα που δεν είναι ικανή να αμφισβητήσει τη σχεδιαστική δεινότητα του. Μικρά σε μέγεθος αλλά εξόχως περιεκτικά σε ζωγραφικές αρετές, μοιάζουν να συνεχίζουν την ατελείωτη αναζήτηση του Σχινά πέρα από τις συνθήκες της καθημερινότητας.
Δημήτρης Πόρτολος