Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε Ζωγραφική στην École nationale supérieure des Beaux-Arts του Παρισιού με καθηγητή τον Leonardo Cremonini (1983-1987). Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, στην Εθνική Τράπεζα, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, στο Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας και σε ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός Ελλάδος. Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία «Η μόνη κληρονομιά» (Γιώργος Ιωάννου, 1995) και «Αθήνα, διαδρομές και στάσεις» (συλλογικό, 1999). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στο Παρίσι.
Άννα Μαρία Τσακάλη
'Εργα
Ατομικές εκθέσεις
2024
Le silence des fleurs •
Galerie Minsky•
Παρίσι•
2024
Season of Blossom •
Stand in Line Art Space•
Λευκωσία•
2023
Το σώμα του χρόνου •
Αναδρομική έκθεση•
Πινακοθήκη Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων •
Κέρκυρα•
(επιμέλεια: Ροζαλία Αδαμοπούλου)•
2022
4 Εποχές •
Kalfayan Galleries•
Αθήνα•
2022
Μυστικοί Κήποι •
Τελλόγλειο ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ.•
Θεσσαλονίκη•
2018
Galerie Minsky•
Παρίσι•
2016
Transfigurations •
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
2013
Infini Végétal •
Μusée Lambinet•
Βερσαλίες•
2012
Labyrinthes Végétaux •
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
2007
Σαν αντίδοτο •
Kalfayan Galleries•
Αθήνα•
2006
Πορτρέτα φυτών •
Kalfayan Galleries•
Θεσσαλονίκη•
2005
Galerie Visconti•
Παρίσι•
2003
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
2001
15 Χρόνια Ζωγραφικής •
Πνευματικό Κέντρο•
Λευκάδα•
2001
Galerie Étienne de Causans•
Παρίσι•
1999
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών•
Αθήνα•
1996
Titanium Gallery (Titanium Yiayiannos Gallery)•
Αθήνα•
1995
Galerie Jean-Louis Tapiau•
Παρίσι•
1993
Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα (Γκαλερί TinT)•
Θεσσαλονίκη•
1992
Αίθουσα Τέχνης Έκφραση – Γιάννα Γραμματοπούλου •
Αθήνα•
1991
Galerie Eonnet-Dupuy•
Παρίσι•
1991
Αίθουσα Τέχνης•
Ηράκλειο•
1989
Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα•
Αθήνα•
2024
2024
2023
2022
2022
2018
2016
2013
2012
2007
2006
2005
2003
2001
2001
1999
1996
1995
1993
1992
1991
1991
1989
Κείμενο
Το ζητούμενο είναι η ζωγραφική
Το ζητούμενο είναι η ποίηση
Σ’ έναν κόσμο που κατακερματίζει την ευαισθησία μας, η ζωγραφική γλώσσα παραμένει μια δυνατότητα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να ξαναδούμε τον κόσμο.
Το έργο γίνεται «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» και όχι μηχανική κατασκευή και μίμηση. Όπως το θείο εμφυσήθηκε στον άνθρωπο, μέσα από το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν», στο έργο ζωγραφικής παρέχεται η δυνατότητα αποτύπωσης της μοναδικότητας και της πολυπλοκότητας αυτού που το έκανε, και όχι στο ready-made.
Δεν ζωγραφίζω το ανθρώπινο πρόσωπο, ζωγραφίζω το ανθρώπινο βλέμμα. Το χαμένο πρόσωπο πρέπει να ξαναβρεθεί. Μιλάω για την ανθρώπινη περιπέτεια σ’ έναν κόσμο που παραμορφώνει το πρόσωπό μας.
Στη ζωγραφική μ’ ενδιαφέρει η μεταφορά. Έχω ανάγκη την απόσταση που δημιουργεί. Το διάστημα αυτό μου δίνει τη δυνατότητα μετασχηματισμού της πραγματικότητας. Μου επιτρέπει ν’ αναπτύξω ελεύθερα τη φαντασία μου, δίνει χώρο σε μια επιλογή στοιχείων της πραγματικότητας και σε μια νέα σύνθεσή τους, πέρα από τα στερεότυπα. Ανιχνεύοντας και αποκαλύπτοντας μια κρυφή διαδρομή της ψυχής, αποτυπώνοντας τον χρόνο, με όλες τις αμφιβολίες, εκπλήξεις, βεβαιότητες. Αυτό είναι μια ποιητική διαδικασία, η οποία γίνεται εφικτή μέσω της ζωγραφικής γλώσσας.
Η προσπάθεια οργάνωσης του έργου, μέχρι την τελική φόρμα, είναι που δίνει τη δυνατότητα, πέρα από τις αρχικές μου προθέσεις ή τις ιδέες, να εμφανιστούν πιο βαθιά, αθέατα και οργανικά στοιχεία. Αυτό για μένα είναι η μαγεία της ζωγραφικής. Η αποκάλυψη του εαυτού μου και του κόσμου.
Το να ζωγραφίζω είναι μια μορφή βιωμένης αγάπης, καθώς εκφράζω όλη την πολυπλοκότητα και την ατομικότητά μου: το μεγαλύτερο πεδίο της ελευθερίας μου.
Στα λουλούδια με έλκει το εύθραυστο και το ζωτικό που έχουν, το εφήμερο και ενεργειακό. Όπως, επίσης, το τραγικό στοιχείο, η ομορφιά που συνδιαλέγεται με τον θάνατο. Είναι δύο όρια μέσα στα οποία κυλάει η ζωή του ανθρώπου, όπου ξεπηδάει η δύναμη της αγάπης για τη ζωή.
Πολλά μου έργα δείχνουν την αγάπη μου για το άδειο. Πιστεύω πως σε κάθε παρουσία υπάρχει ένα κενό που της αντιστοιχεί. Προσπαθώ κάθε φορά να καταλάβω την ποιότητα αυτής της απουσίας. Με βοηθάει να αισθανθώ καλύτερα την παρουσία μέσα στο τελάρο. Παρουσία-απουσία, το δίπολο της φαντασίας μου, η βάση της ευαισθησίας μου.
Άννα Μαρία Τσακάλη