Άννα Μαρία Τσακάλη

Τσακάλη Άννα-Μαρία
© Claire Dorn

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε Ζωγραφική στην École nationale supérieure des Beaux-Arts του Παρισιού με καθηγητή τον Leonardo Cremonini (1983-1987). Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, στην Εθνική Τράπεζα, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, στο Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας και σε ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός Ελλάδος. Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία «Η μόνη κληρονομιά» (Γιώργος Ιωάννου, 1995) και «Αθήνα, διαδρομές και στάσεις» (συλλογικό, 1999). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στο Παρίσι.

'Εργα

Ατομικές εκθέσεις

2024

Le silence des fleurs Galerie Minsky Παρίσι

2024

Season of Blossom Stand in Line Art Space Λευκωσία

2023

Το σώμα του χρόνου Αναδρομική έκθεση Πινακοθήκη Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων Κέρκυρα (επιμέλεια: Ροζαλία Αδαμοπούλου)

2022

4 Εποχές Kalfayan Galleries Αθήνα

2022

Μυστικοί Κήποι Τελλόγλειο ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. Θεσσαλονίκη

2018

Galerie Minsky Παρίσι

2016

Transfigurations Galerie Lefor Openo Παρίσι

2013

Infini Végétal Μusée Lambinet Βερσαλίες

2012

Labyrinthes Végétaux Galerie Lefor Openo Παρίσι

2007

Σαν αντίδοτο Kalfayan Galleries Αθήνα

2006

Πορτρέτα φυτών Kalfayan Galleries Θεσσαλονίκη

2005

Galerie Visconti Παρίσι

2003

Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Αθήνα

2001

15 Χρόνια Ζωγραφικής Πνευματικό Κέντρο Λευκάδα

2001

Galerie Étienne de Causans Παρίσι

1999

Αίθουσα Τέχνης Αθηνών Αθήνα

1996

Titanium Gallery (Titanium Yiayiannos Gallery) Αθήνα

1995

Galerie Jean-Louis Tapiau Παρίσι

1993

Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα (Γκαλερί TinT) Θεσσαλονίκη

1992

Αίθουσα Τέχνης Έκφραση – Γιάννα Γραμματοπούλου Αθήνα

1991

Galerie Eonnet-Dupuy Παρίσι

1991

Αίθουσα Τέχνης Ηράκλειο

1989

Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα Αθήνα

Κείμενο

Το ζητούμενο είναι η ζωγραφική

Το ζητούμενο είναι η ποίηση

Σ’ έναν κόσμο που κατακερματίζει την ευαισθησία μας, η ζωγραφική γλώσσα παραμένει μια δυνατότητα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να ξαναδούμε τον κόσμο.

Το έργο γίνεται «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» και όχι μηχανική κατασκευή και μίμηση. Όπως το θείο εμφυσήθηκε στον άνθρωπο, μέσα από το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν», στο έργο ζωγραφικής παρέχεται η δυνατότητα αποτύπωσης της μοναδικότητας και της πολυπλοκότητας αυτού που το έκανε, και όχι στο ready-made.

Δεν ζωγραφίζω το ανθρώπινο πρόσωπο, ζωγραφίζω το ανθρώπινο βλέμμα. Το χαμένο πρόσωπο πρέπει να ξαναβρεθεί. Μιλάω για την ανθρώπινη περιπέτεια σ’ έναν κόσμο που παραμορφώνει το πρόσωπό μας.

Στη ζωγραφική μ’ ενδιαφέρει η μεταφορά. Έχω ανάγκη την απόσταση που δημιουργεί. Το διάστημα αυτό μου δίνει τη δυνατότητα μετασχηματισμού της πραγματικότητας. Μου επιτρέπει ν’ αναπτύξω ελεύθερα τη φαντασία μου, δίνει χώρο σε μια επιλογή στοιχείων της πραγματικότητας και σε μια νέα σύνθεσή τους, πέρα από τα στερεότυπα. Ανιχνεύοντας και αποκαλύπτοντας μια κρυφή διαδρομή της ψυχής, αποτυπώνοντας τον χρόνο, με όλες τις αμφιβολίες, εκπλήξεις, βεβαιότητες. Αυτό είναι μια ποιητική διαδικασία, η οποία γίνεται εφικτή μέσω της ζωγραφικής γλώσσας.

Η προσπάθεια οργάνωσης του έργου, μέχρι την τελική φόρμα, είναι που δίνει τη δυνατότητα, πέρα από τις αρχικές μου προθέσεις ή τις ιδέες, να εμφανιστούν πιο βαθιά, αθέατα και οργανικά στοιχεία. Αυτό για μένα είναι η μαγεία της ζωγραφικής. Η αποκάλυψη του εαυτού μου και του κόσμου.

Το να ζωγραφίζω είναι μια μορφή βιωμένης αγάπης, καθώς εκφράζω όλη την πολυπλοκότητα και την ατομικότητά μου: το μεγαλύτερο πεδίο της ελευθερίας μου.

Στα λουλούδια με έλκει το εύθραυστο και το ζωτικό που έχουν, το εφήμερο και ενεργειακό. Όπως, επίσης, το τραγικό στοιχείο, η ομορφιά που συνδιαλέγεται με τον θάνατο. Είναι δύο όρια μέσα στα οποία κυλάει η ζωή του ανθρώπου, όπου ξεπηδάει η δύναμη της αγάπης για τη ζωή.

Πολλά μου έργα δείχνουν την αγάπη μου για το άδειο. Πιστεύω πως σε κάθε παρουσία υπάρχει ένα κενό που της αντιστοιχεί. Προσπαθώ κάθε φορά να καταλάβω την ποιότητα αυτής της απουσίας. Με βοηθάει να αισθανθώ καλύτερα την παρουσία μέσα στο τελάρο. Παρουσία-απουσία, το δίπολο της φαντασίας μου, η βάση της ευαισθησίας μου.

 

Άννα Μαρία Τσακάλη
* Από τον κατάλογο της ομαδικής έκθεσης «Πλόες XI: In Arte Veritas» Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως, Άνδρος, 2005.