Γεννήθηκε το 1963. Αποφοίτησε από την École nationale supérieure des Beaux-Arts στο Παρίσι, το 1989. Έργα της βρίσκονται στις συλλογές: Μουσείο Φρυσίρα / Αθήνα, Museum Würth / Künzelsau-Gaisbach, Mουσείο Richard Treger & Antonio Saint Silvestre Treger / São João da Madeira. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.
Agnès Βaillon

Ατομικές εκθέσεις
2024
Forces discretes •
Galerie Felli•
Παρίσι•
2019
Le Grand Bain •
Galerie Felli•
Παρίσι•
2018
Galerie Gilbert Dufois•
Senlis•
2017
Galerie Felli•
Παρίσι•
2016
Galerie Macadam•
Brussels•
2016
Galerie Paschos Le Bascou•
Pauilhac•
2015
Galerie Gilbert Dufois•
Senlis•
2015
Galerie Felli•
Παρίσι•
2014
Galerie Le Soleil sur la Place•
Παρίσι•
2013
Galerie Felli•
Παρίσι•
2012
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
2012
Espace Gainville•
Aulnay Sous Bois•
2011
Galerie Felli•
Παρίσι•
2011
Prom Galerie•
Μόναχο•
2011
Un Peintre, un Sculpteur •
Fort de Condé•
Aisne•
2011
Galerie Le Soleil sur la Place •
Lyon•
2010
Galerie Picot Leroy•
Morgat•
2010
Galerie Paschos•
Grimaud•
2009
Espace Claude Baillon •
Millau•
2009
Galerie Grand Rue •
Poitiers•
2008
Galerie Le Soleil sur la Place •
Lyon•
2008
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
2008
Galerie Nicolet•
Coustellet•
2007
Galerie Seuren•
Καρλσρούη•
2007
Galerie Septentrion•
Marcq-en-Baroeul•
2006
Nancy Margolis Gallery•
Νέα Υόρκη•
2006
Galerie Paschos•
Grimaud•
2006
Galerie Richard Nicolet•
Coustellet•
2006
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
2006
Galerie A Contrario•
Limoges•
2005
Galerie Artesol•
Soleure•
2004
Obsolete Gallery•
Βενετία, Καλιφόρνια•
2004
Le Carmel•
Ville de Tarbes•
2004
Galerie Le Soleil sur la Place•
Lyon•
2003
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
2003
Αίθουσα Τέχνης Έκφραση – Γιάννα Γραμματοπούλου •
Αθήνα•
2002
Galerie In der Feste•
Dilsberg•
2001
Portraits sensibles •
Galerie Pierre-Marie Vitoux•
Παρίσι•
2000
Galerie Lefor Openo•
Παρίσι•
1999
Galerie A Contrario•
Limoges•
1998
Galerie Pierre-Marie Vitoux•
Παρίσι•
1996
Galerie Pierre-Marie Vitoux•
Παρίσι•
1994
Galerie Pierre-Marie Vitoux•
Παρίσι•
1989
Galerie de la Grande Masse des Beaux-Arts•
Παρίσι•
2024
2019
2018
2017
2016
2016
2015
2015
2014
2013
2012
2012
2011
2011
2011
2011
2010
2010
2009
2009
2008
2008
2008
2007
2007
2006
2006
2006
2006
2006
2005
2004
2004
2004
2003
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1996
1994
1989
Κείμενο
Ένα ανησυχητικό αλλόκοτο της ύπαρξης. Όλο το έργο της Agnès Baillon μοιάζει να φέρει το στίγμα του «unheimlichkeit», για το οποία μιλούσε συχνά ο Freud. Απορρύθμιση των αισθήσεων, παρεμβολή του απτού, πλοκή των χαρακτήρων, όλα συντελούν ώστε αυτά τα ευαίσθητα πορτρέτα να μας μεταφέρουν απευθείας σε έναν άλλο πλανήτη. Έναν πλανήτη γεμάτο προτομές, σαν στήλες. Και, το κυριότερο, πρόσωπα. Πρόσωπα για να αποσυντονίσουν. Να αποκαλύψουν. Να ανατρέψουν. Πρόσωπα για τη μεταμόρφωση του εαυτού και των άλλων. Και για να ξαναγεννηθούν. Γιατί κοιτούν προς αυτόν τον χώρο του «μέσα» και σμιλεύουν τα χαρακτηριστικά του «σωσία», την ψυχή του ατόμου που στοίχειωνε τον Henri Michaux.
Μέσα στη ρητίνη και πολύ πρόσφατα στον μπρούντζο η Agnès Baillon βυθίζεται σε ένα παραλήρημα των μορφών. Άγγελοι τόσο συγκινητικοί. Η όψη τόσο εύθραυστη. Μικρά, αφελή κορίτσια με δυσανάλογο κεφάλι, σαν κούκλας. Περιθωριακές «Μις» ή «Χορεύτριες» ελαφρώς αδέξιες. Πάντοτε αγνές, ενίοτε ανήσυχες, διερευνητικές… Ένα παιδικό και ονειροπόλο σμήνος. Το σώμα; Ολόγυμνο. Λευκό. Διάφανο. Εφήμερο. Όταν δεν στολίζεται από ένα ένδυμα που, σαν από θαύμα, γίνεται ένα με τη σάρκα. Και με μια εντυπωσιακή και σπάνια χάρη στολίζεται με διακριτικότητα και επιτήδευση από έναν σκούφο ή ένα κομμάτι δαντέλα. Δίχως αμφιβολία, χωρίς καμιά διάθεση να αστειευτεί, αντιθέτως, με την αυστηρότητα, τη συγκέντρωση, τη μνημειακότητα και κυρίως το άχρονο, η καλλιτέχνιδα λατρεύει να αντλεί από τον Degas, τον Dürer, τον La Tour, τη φλαμανδική σχολή ή την Αίγυπτο, από όπου επιστρέφει από το ταξίδι της. Σε αναζήτηση της αιώνιας Απαρχής.
Κι όμως. Στη σιωπή και την αιώρηση των κινήσεων και του χρόνου, συμπλέκονται ο προβληματισμός, η αγωνία, η ένταση, η τρέλα. Ναι, και η τρέλα. Γιατί ακόμα κι εδώ, η παλιά μαθήτρια του Cremonini, ποτισμένη από τα γεγονότα του καιρού της, δουλεύει και αιχμαλωτίζει τις διαφορετικές καταστάσεις του ανθρώπου. Τη ζωή του, τον θάνατό του, τον φόβο του, τη βία του, τον πόνο του, τις ανεξέλεγκτες και ανελέγξιμες μεταβολές του. Ακρότητες και αμφιταλαντεύσεις, δυνατό και εύθραυστο, κενό και πλήρες, το ίδιο και το διαφορετικό συγκρούονται και ενώνονται τελικά μέσα στην αγάπη της για τον αυθορμητισμό, από όπου προκύπτει και το πάθος της για τη γλυπτική και η ακαταμάχητη επιθυμία της να διαμορφώνει ακυρώνοντας την ιερότητα. Την ιερότητα του λαδιού και σήμερα του μπρούντζου. Τα δάχτυλα της Agnès διασκεδάζουν, ταχυδακτυλουργούν. Προκαλούν. Με εξυπνάδα και πονηριά. Τώρα πώς και η καλλιτέχνιδα τολμά να προσεγγίσει τον χαλκό, τον κλασικισμό, την πατίνα του. Ακριβώς γι’ αυτό. Για να δοκιμάσει το υλικό καλύτερα, να το κακομεταχειριστεί, να το αναγκάσει να δώσει ένα άλλο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο και το παραδοσιακό. Με πλήρη διαύγεια και σιγουριά, δουλεύει το υλικό, το βάφει και το ξαναβάφει, το φθείρει για να αποδώσει αυτή την αδρανή μάζα στη Ζωή.
«Ο τρόπος μου να μάχομαι είναι να δημιουργώ ανθρώπους έξω από τις νόρμες», λέει η καλλιτέχνιδα κοιτάζοντας τα γλυπτά της. Αυτό το «έξω από τις νόρμες», αυτή η διαφορετικότητα, που κρύβεται πολύ βαθιά μέσα στον καθένα μας. Αυτή η οικειότητα που αναστατώνει και τρομάζει. Αποκαλύπτει. Το καλύτερο, αλλά και το χειρότερο. Agnès Baillon ή συγκίνηση. Δυνατή συγκίνηση.
Anne Kerner Δημοσιογράφος και Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (A.I.C.A.)