Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου

Γιαννικοπούλου Στρατηγούλα
© Κατερίνα Χατζημπεκιάρη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Νίκο Κεσσανλή και τον Δημήτρη Μυταρά (1984-1989) και αποφοίτησε με άριστα. Το 2001 διακρίθηκε με έπαινο στην 1η Πανελλήνια Έκθεση Μικρογραφικής Τέχνης-Μινιατούρας. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

'Εργα

Ατομικές εκθέσεις

2022

Εγγύς Χώρος Gallery Genesis Αθήνα (επιμέλεια: Ίρις Κρητικού)

2019

Λίθος-Λήθη Gallery Genesis Αθήνα

2018

Flip Moments Gallery Genesis Αθήνα

2013

Ενικός Αριθμός Χώρος Τέχνης «24» Αθήνα

2009

Ζευγάρια στη Ζωή και στην Τέχνη Γκαλερί Γαία Πειραιάς (επιμέλεια: Λίνα Τσίκουτα-Δειμέζη)

2008

Χώρος Τέχνης «24» Αθήνα

2005

Χώρος Τέχνης «24» Αθήνα

2002

Χώρος Τέχνης «24» Αθήνα

1997

Γκαλερί Ζαλοκώστα 7 (Γκαλερί 7) Αθήνα

1996

Γκαλερί Αργώ Λευκωσία

Κείμενο

Ενδόμυχες απεικονίσεις προσώπων σε παρατακτική διάταξη

Τι είναι αυτό που κάνει τη Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου να δημιουργεί έργα σκοτεινά, με ερμητικές αποδόσεις μορφών, εσωτερική ένταση, ψυχολογική φόρτιση και πόνο; Η ίδια θεωρεί πως επιχειρεί ένα είδος χαρτογράφησης της ψυχής, αποτυπώνοντας τα έντονα σημάδια που άφησε ο χρόνος εντός και εκτός των προσώπων που απεικονίζει.

Στα έργα της προηγούμενης δεκαετίας, μέχρι το 2005, εφάρμοζε τη ζωγραφική της με υπόστρωμα την ακτινογραφία. Από το 1996-1997 δημιούργησε μια σειρά έργων, όπου με βάση την τυχαία ανθρώπινη ακτινογραφία επιζωγράφιζε χέρια, πόδια, χαρακτηριστικά προσώπου και άλλα τμήματα ανθρώπινων σωμάτων.

Τυχαιότητα ως προς τη βάση των ακτινογραφιών, τυχαιότητα και ως προς τα αποσπασματικά τμήματα των ανθρώπινων σωμάτων, που ενσωματώνονταν επικαλύπτοντας ζωγραφικά την ανεπάντεχη αυτή βάση των έργων της, για τη δημιουργία ενός είδος «ταμάτων».

Οι ανοιχτές παλάμες των έργων του 1997, που ακουμπούν πάνω στους θώρακες των ακτινογραφιών αναδεικνύονται από την έντονη φωτεινότητα, προτείνοντας μια ιδιαίτερη σχέση βάσης και ζωγραφικής, τόσο σε εννοιολογικό, όσο και σε μορφοπλαστικό επίπεδο.

Η δουλειά της από το 2005-2008 αφορά μια σειρά από πορτρέτα, κυρίως γερόντων.

Κουρασμένα πρόσωπα, χαρακωμένα από τον χρόνο και τις εμπειρίες, άλλοτε με σβησμένα βλέμματα και άλλοτε με έντονες ματιές κοιτούν κατευθείαν τον θεατή.

Εκφραστικά μνημεία της ύπαρξης, στέκουν με σοβαρότητα, αυστηρότητα, σπάνια με ελαφρό μειδίαμα, ενώ παρουσιάζονται ως καθρέφτης του εσώτερου, μύχιου ψυχισμού τους.

Η σκοτεινή αυτή παρατακτικότητα τόσου ανθρώπινου, ήρεμου πόνου, δημιουργεί στον θεατή αισθήματα αγωνίας και έντασης.

Η αισθητική γραφή της Στρατηγούλας Γιαννικοπούλου είναι βαθιά εξπρεσιονιστική γιατί υψώνει τα υποκειμενικά της αισθήματα, πάνω από την αντικειμενική πραγματικότητα, γιατί απεικονίζει την προσωπική ψυχική της κατάσταση παρά την κατάσταση του περιβάλλοντα εξωτερικού κόσμου και γιατί ασχολείται με τις πιο σκοτεινές, δυσοίωνες πλευρές της ανθρώπινης μοίρας.

Το ενδιαφέρον των εξπρεσιονιστικών της δημιουργιών συνίσταται στην ικανότητά της, να συνδυάζει τις ακραίες πλαστικές διατυπώσεις της με τη βαθιά έκφραση των υπαρξιακών της ανησυχιών.

Η σκοτεινότητα του φόντου, η έλλειψη χρώματος, η σκληρότητα του μαύρου-άσπρου, με ελάχιστες νύξεις χρώματος, σε συνδυασμό με την κραυγαλέα παραμόρφωση των μορφών, προσδίδουν στα έργα μια έντονα συγκινησιακή και ψυχολογική διάσταση.

Η τέχνη της Στρατηγούλας είναι μια τέχνη υποκειμενική, η οποία αντλώντας από τις προσωπικές της εκφραστικές «παρεκτροπές», φθάνει στην απόλυτα παροξυντική παραμόρφωση της ανθρώπινης φιγούρας.

Οι ανθρώπινες μορφές, μέσα από την παρατακτική περιχαράκωση, την οριοθέτηση και την απομόνωση, βγαλμένες σαν από παράθυρα τηλεοπτικών εκπομπών, με την ευάλωτη παρουσίαση της υπόστασής τους, παραπέμπουν στην τραυματική εμπειρία, στην απόγνωση, στον θάνατο, στην απαισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων.

Η εμμονή στα θέματα, στη σκοτεινή ολιγοχρωμία, στις παραμορφώσεις, στη λιτότητα των εκφραστικών της μέσων προτάσσουν τις έντονες υπαρξιακές της αγωνίες.

Η πρότασή της, πρωτότυπη και αυθεντική, στηρίζεται δυνατά τόσο στην αξιοπιστία της φόρμας όσο και στην αλήθεια της ιδέας.


Δρ Λίνα Τσίκουτα-Δεϊμέζη
Επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου