Ξετυλίγοντας το φως

Οι πίνακες της Αθηνάς Λατινοπούλου έχουν παρουσία έντονη και σαφή, μας δίνουν το θέμα τους χωρίς περιστροφές: κουβάρια σχοινιού σε μεγέθυνση, φωτισμένα σαν από καταλυτικό προβολέα. Κολλώντας το πρόσωπο πάνω στον πίνακα, ο θεατής χάνεται στον μικρόκοσμό τους, σαν να μπαίνει στο εσωτερικό του κουβαριού και έτσι το μήνυμα δεν περιορίζεται πλέον στην εικαστική διάσταση αλλά επεκτείνεται σιγά-σιγά και σε συμβολισμούς.

Μεθοδικά η ζωγράφος χτίζει τη ζωγραφική της πάνω σε ένα στέρεο σχέδιο με το οποίο αποτυπώνει τη δομή, το πλέξιμο, τη συγκρότηση της ύλης των θεμάτων.

Τα έργα της Λατινοπούλου μας παραπέμπουν στην Πραγματικότητα ή στον Μύθο; Στην υφή των υλικών που η καλλιτέχνις αναδεικνύει ως πρώτο πλάνο τονίζοντας την ύλη, τη γεωμετρικότητα, την κονστρουκτιβιστική υπόσταση;

Καμπύλες και τετράγωνα, ερωτισμός και δεσμά, δίπλα-δίπλα σε μια υπαινικτική συμπλοκή που μεταδίδεται διακριτικά στον θεατή.

Ανατρέχοντας στα παλιότερα έργα της, το πρώτο πλάνο δεν είναι πάντα  ίδιο αλλά τα συστατικά επιμένουν και διαμορφώνουν μια διαχρονική συνοχή και εξέλιξη. Τα σχοινιά είναι παλιότερο θέμα της από τις ενότητες με τις βάρκες, θέμα που έδωσε επίσης την έννοια της πλεκτής δομής με τα πλευρά του πλεούμενου.

Προσωπικά, χαίρομαι που μια καλλιτέχνης προικισμένη με λεπτομερειακή παρατηρητικότητα, σχεδιαστική ικανότητα και εκφραστική ωριμότητα, όπως η Αθηνά Λατινοπούλου, καταθέτει αυτά τα έργα, όχι μόνο καλοδομημένα αλλά και γεμάτα από τρυφερότητα και δυναμική αισιοδοξία.

Πρόκειται για έναν ρεαλισμό λυρικό, βασισμένο στο φως και στη μεταγωγή του πραγματικού στο ονειρικό, στο ιδεατό.

Χάρης Καμπουρίδης
Τεχνοκριτικός – Σημειολόγος
Μέλος της Academia Europaea