Ευανθία Σούτογλου

Σούτογλου Ευανθία
© Πανωραία Γαλατά

Γεννήθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο Φαρσάλων το 1964, από γονείς  Μικρασιάτες. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του Νίκου Στέφου. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1986-1992) με καθηγητές τον Παναγιώτη Τέτση και τον Δημήτρη Μυταρά, Χαρακτική με τον Θανάση Εξαρχόπουλο και Ιστορία Τέχνης με την Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές, μεταξύ άλλων Βάρσου, Κουβουτσάκη, Καρασταμάτη, Κόγια, Μπεργελέ, Ρήγα, Φρυσίρα, καθώς και στις Δημοτικές Πινακοθήκες Καρδίτσας και Κομοτηνής, στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας, στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

'Εργα

Ατομικές εκθέσεις

2025

Βλέμμα στο φως Γκαλερί Αργώ Αθήνα (επιμέλεια: Λουίζα Καραπιδάκη)

2023

Γενέθλια Γη Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας Λάρισα

2020

Κάτω από θόλους διάφανους Βιβλιοπωλείο Λεμόνι Αθήνα

2015

Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας Ύδρα

2011

Γκαλερί Χαρίλαος Φατόλας Καρδίτσα

2009

Από την Ύδρα στην Άνδρο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας Ύδρα

2009

Οικία Μ. Εμπειρίκου 1863 – Βαλμάς Α.Ε. Άνδρος

2009

Τα μικρά τα ελάχιστα, υπέροχα Πολυχώρος Μεταίχμιο Αθήνα

2007

Η Πόλις θα σε ακολουθεί Adam Gallery Αθήνα

2003

Adam Gallery Αθήνα

2003

Κρύπτη Κέντρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Μαχαιράδο, Ζάκυνθος

1998

Χώρος Τέχνης «24» Αθήνα

1994

Αίθουσα Τέχνης Μαρία Παπαδοπούλου Αθήνα

1990

Αίθουσα Τέχνης Τίρυνς Καρδίτσα

Κείμενο

Τον χαμηλόφωνο κόσμο των φυτών και την κρυφή ζωή που αναδύεται μέσα από τα φυλλώματά τους, τη ζεστή παρουσία μιας νεραντζιάς, μιας συκιάς και των καρπών του, το φιλικό και απαλό φως που διεισδύει στη δαντέλα των κλαδιών και των φύλλων, και την πολλές φορές «αόρατη» παρουσία κάποιων εντόμων που ζουν και αναπνέουν γύρω μας, παρουσιάζει στην τελευταία της εργασία η Ευανθία Σούτογλου. Τα θέματα στις συνθέσεις της είναι πολύ κοντινά μιας και οικεία: η θέα που έχουμε από τα παράθυρά μας, η πόλη μας, τα πάρκα με την πυκνή βλάστησή, η εσωτερική αυλή κάποιου ξεχασμένου νεοκλασικού σπιτιού με τη σιδερένια στριφογυριστή σκάλα και τον παραμελημένο κήπο.

Σε αυτόν τον μέχρι παρεξηγήσεως καθημερινό κόσμο η Σούτογλου αναζητά μια πραγματικότητα που δεν είναι τόσο ορατή. Ψάχνει για τις μυστικές διεργασίες της φύσης, προσπαθεί να προσεγγίσει τους κρυφούς της μηχανισμούς που όλοι μας βιαστικά τους θεωρήσαμε ως δεδομένους και παραιτηθήκαμε από την οποιανδήποτε παρατήρηση και έρευνα.

Η ζωγράφος δεν αναλώνεται σε περισπούδαστες αναζητήσεις των «μεγάλων» και των «σημαντικών», δεν παρασύρεται από τις σειρήνες του μοντερνισμού· απλώνει το χέρι και τη ματιά της στη «διάσταση» των περιφρονημένων και αγνοημένων συστατικών του κόσμου μας και με μια καλή και σίγουρη ζωγραφική, μας κατευθύνει στην εξερεύνησή της.

Η Σούτογλου παρουσιάζει μια φύση που περιχαρακώνεται και απειλείται σιγά-σιγά από τα έργα του ανθρώπου. Μας προτείνει έναν πράσινο κόσμο, φιλόξενο καταφύγιο για κάθε λογής «μικρά» και «μεγάλα» πλάσματα που συνδιαλέγονται και επιβιώνουν μαζί του. Δένδρα και φυλλώματα του κήπου και του πάρκου μας που με αδιόρατα νεύματα και ψιθύρους, μας λένε συνεχώς τόσα πολλά, τα οποία εμείς πεισματικά αρνούμαστε να τα αποδεχτούμε και να τα εφαρμόσουμε. Η καλλιτέχνιδα στα έργα της αναδεικνύει αυτή την άλλη πλευρά του καθημερινού μας κόσμου, διερευνά τα αυτονόητα και τα δεδομένα και τις παραδοξότητες που εμπεριέχουν, και αφήνει σε μας την επιλογή της αποδοχής ή της απόρριψής τους.

 

Χρήστος Κωνσταντόπουλος
* Από το περιοδικό «Art International», τεύχος 39, Μάιος-Ιούνιος-Ιούλιος 1998.