Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Deree College και Ευρωπαϊκές Σπουδές σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Reading University στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από το 1988 εργάζεται στην «Καθημερινή». Από το 2007 ως το 2014 ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: «Το Πρόσωπο της Αθήνας» (εκδόσεις Ποταμός, 2001 και 2008), «Απρόβλεπτη Αθήνα» (εκδόσεις Ευρασία, 2012), από τις εκδόσεις Μεταίχμιο: «Περπατώντας στην Αθήνα» (2018), «Όπου και να ταξιδέψω» (2019), «Μικροί δρόμοι της Αθήνας» (2019), «Στο βάθος του αιώνα. Ένα αφήγημα για την Αθήνα» (2020) και «Ένα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα 1934-1944» (2022) και από τις εκδόσεις Καπόν το βιβλίο «Η Αθήνα τον καιρό της πανδημίας» με φωτογραφίες της Διονυσίας Αλεξιάδη (2023). Έχει ειδικευτεί στην ιστορία της Αθήνας και σε θέματα αστικού πολιτισμού. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η φωτογραφική καταγραφή της Ελλάδας, η ιστορία των αστικών κέντρων, η αρχιτεκτονική του 19ου και του 20ού αιώνα, η ιστορία των εντύπων και οι διαδρομές των σκαπανέων της φωτογραφίας. Ειδική ερευνητική ενότητα αποτελεί η μη καταγεγραμμένη μικροϊστορία και η «ανεπίσημη» πόλη. Έχει λάβει μέρος σε εικαστικές εκθέσεις ως φωτογράφος και έχει διοργανώσει το πρότζεκτ «Η Αθήνα της δεκαετίας του ‘60» (Ελληνοαμερικανική Ενωση, 2014). Έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα: «Φωτογραφικόν Πρακτορείον ”Δ. Α. Χαρισιάδης”» (Μουσείο Μπενάκη, 2009), «Γιώργος Ζογγολόπουλος» (Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, 2016) και «18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή» (Πατάκης, 2016).
Νίκος Βατόπουλος
'Εργα
Ατομικές εκθέσεις
2014
Η Αθήνα ενός αθηναιογράφου •
Αίθουσα Τέχνης ena•
Αθήνα•
2014
Κείμενο
Περπατώντας στην Αθήνα
Η πρώτη μνήμη μου από την Αθήνα που άλλαζε όταν και εγώ μεγάλωνα μαζί της ήταν μία κατεδάφιση στην οδό Πατησίων, στο ύψος της Αγίου Μελετίου. Ήταν ένα από τα “αγαπημένα” μου σπίτια, παρότι ήμουν δεν ήμουν πέντε ετών. Μου έκαναν εντύπωση τα μαρμάρινα λιοντάρια που φαίνονταν στο βάθος του κήπου, στη βάση της εξωτερικής σκάλας με τους φοίνικες παραστάδες. Με είχε κλονίσει η θέα της μπουλντόζας και τα σύννεφα της σκόνης.
Μου αρέσει να ανακαλώ αυτήν την πρώιμη ανάμνηση όταν προσπαθώ να εντοπίσω τη γέννηση της σχέσης μου με την Αθήνα.
Σαφώς, όπως κάθε σχέση, είναι περισσότερο περίπλοκη από όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται, περισσότερο σύνθετη και ίσως αντιφατική. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μία σχέση στέρεη και εκ των πραγμάτων ισόβια. Μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά μου αρέσει να λέω ότι είναι η Αθήνα που με μεγάλωσε, καθώς τώρα που έχω ένα βάθος χρόνου πίσω μου μπορώ να κατανοώ ότι η πορεία προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα ήταν μία κοινή πορεία διαρκών μεταβολών.
Τα κείμενα και οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται σε αυτήν την έκδοση είναι σπαράγματα πρόσφατων μοναχικών περιπλανήσεων σε δρόμους της Αθήνας.
Νίκος Βατόπουλος
*Από τον πρόλογο του βιβλίου «Περπατώντας στην Αθήνα», εκδόσεις Μεταίχμιο, 2018.