Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903 όπου και πέθανε το 2004. Σπούδασε Γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών, στην Αθήνα, με καθηγητή τον Θωμά Θωμόπουλο (1924-1930). Τα χρόνια 1949-1950 εργάστηκε στο ατελιέ του γλύπτη Marcel Gimond στο Παρίσι, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Το 1952-1953, με υποτροφία του Ελληνικού Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.) πήγε στην Ιταλία όπου μελέτησε τις τεχνικές της χαλκοχυτικής (Fonderia Nicci, Pώμη και Fonderia Domeniccini, Pistoia). Ήταν ενεργό μέλος καλλιτεχνικών ομάδων, όπως η Oμάδα Τέχνης, η Ένωσις Eλεύθεροι Kαλλιτέχναι, ο Σύνδεσμος Eλλήνων Kαλλιτεχνών, η Oμάδα Στάθμη, η Oμάδα Tομή, η Ομάδα για την Επικοινωνία και Εκπαίδευση στην Τέχνη. Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και βραβεία. Δεκάδες έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα εντός και εκτός Ελλάδος, καθώς επίσης κοσμούν δημόσιους χώρους, κτίρια και πλατείες. Τον Φεβρουάριο του 2004 σύστησε το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου, με έδρα την κατοικία-εργαστήριό του.
Γιώργος Ζογγολόπουλος

Ατομικές εκθέσεις
2023
Αγωγή Ζωής •
Κολλέγιο Αθηνών•
Αθήνα•
2016
Η ασίγαστη πλησμονή στο αχανές της αφαίρεσης •
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή•
Ἀνδρος•
2013
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
2013
Κέντρο Εικαστικών Τεχνών Γ. Καρύδης•
Ψυχικό•
2008
Τιμητική αναφορά στο έργο του γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου •
Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος»•
Σπάτα•
2008
Αναδρομική •
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Έφη Ανδρεάδη)•
2002
Αναδρομική •
Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος•
Αθήνα•
1998
Zongolopoulos •
Wittenberg Platz•
Βερολίνο•
1995
Γκαλερί Καπάτος•
Αθήνα•
1993
Μπιενάλε της Βενετίας 1993 •
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MOMus – Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης)•
Θεσσαλονίκη•
1993
Μπιενάλε της Βενετίας 1993 •
Βενετία•
1992
Γκαλερί Jean Bernier (Bernier / Eliades Gallery)•
Αθήνα•
1990
Γκαλερί Jean Bernier (Bernier / Eliades Gallery)•
Αθήνα•
1984
Υγρόηχος •
Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Goethe•
Αθήνα•
1982
Europalia '82 •
Palais des Beaux-Arts •
Βρυξέλλες•
1979
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
1979
Γκαλερί Ζήτα-Μι•
Θεσσαλονίκη•
1978
Εθνικό Μουσείο Budayari Palota Βουδαπέστης•
Βουδαπέστη•
1977
Μουσείο Βαρσοβίας•
Zacheta•
1976
Campo Pisani•
Βενετία•
1971
Κινητική Τέχνη •
Ελληνοαμερικανική Ένωση Αθηνών•
Αθήνα•
1964
Μπιενάλε της Βενετίας•
Βενετία•
1962
Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο Σχολών Δοξιάδη•
Αθήνα•
1962
Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη»•
Θεσσαλονίκη•
1957
Μπιενάλε του São Paulo•
São Paulo•
1956
Μπιενάλε της Βενετίας•
Βενετία•
1948
Αίθουσα Ζαχαρίου•
Αθήνα•
2023
2016
2013
2013
2008
2008
2002
1998
1995
1993
1993
1992
1990
1984
1982
1979
1979
1978
1977
1976
1971
1964
1962
1962
1957
1956
1948
Κείμενο
Η δημιουργική γλώσσα του γλύπτη απελευθερώνεται πλέον από κάθε είδους αναφορά σε προγενέστερες ακαδημαϊκές φόρμες, δημιουργεί και δημιουργείται μέσα από τον αυτοορισμό των υλικών. Ο χώρος, το νερό, η ενέργεια, η κίνηση είναι τα βασικά κατασκευαστικά στοιχεία τα οποία μεταβάλλουν και μεταλλάσσουν μια τάξη πραγμάτων, απελευθερώνοντας τη δυναμική των ορατών και αόρατων υλικών. Η στατικότητα και οι συμπαγείς όγκοι των γλυπτών της δεκαετίας του 1950 και του 1960 δίνουν τώρα πια τη θέση τους σε διάφανους, «άυλους» όγκους. Ο μεγεθυντικός φακός σε έργα του όπως «Τα Δώρα» (1975), «Φακός με φωλιά» (1987) χρησιμοποιείται από τον καλλιτέχνη ως ένας νέος φαντασιακός χώρος, για να έχουμε μια παράλληλη σχέση μεταξύ του πραγματικού και του μη πραγματικού. Ο φακός για τον Ζογγολόπουλο «είναι ένα εργαλείο, αν θέλετε πολύ απλό: δηλαδή θυμάμαι από μικρός τον παίρναμε και κοιτάζαμε από περιέργεια», ένα εργαλείο που μας αποκαλύπτει αυτό τον μαγικό κόσμο που το γυμνό μάτι δεν μπορεί να αντιληφθεί την όποια λεπτομέρεια. Μπορούμε να πούμε ότι μέσα από το παιχνίδι με τον φακό, ο Ζογγολόπουλος μας κατέστησε στο επίκεντρο θέασης κάθε είδους εικόνας, την οποία η όραση προσπερνά, είτε γιατί βομβαρδίζεται από αυτήν είτε γιατί, καθώς περιπλανάται αόριστα χάνει τον δρόμο της. Η υπερμεγέθυνση του χώρου μέσα από τον φακό, μαζί με τον φυσικό σε διαστάσεις χώρο, η εγγραφή του ενός μέσα στον άλλο, το κενό και ο χώρος που ορίζει το ίδιο το γλυπτικό αντικείμενο, αποτελούν για τον καλλιτέχνη το σημείο συνάντησης της αρχιτεκτονικής με τη γλυπτική.
Δωροθέα Κοντελετζίδου