Το Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη φιλοξενεί θεματικές εκθέσεις, με επίκαιρο περιεχόμενο, καθώς και περιοδικές εκθέσεις, οι οποίες συγκεντρώνουν άνω των 25.000 επισκεπτών ετησίως. Βρίσκεται στο γεωγραφικό και εμπορικό κέντρο της Πόλης, στην πλέον πολυσύχναστη İstiklal caddesi (την παλαιά Grande Rue de Pera) και, την τελευταία διετία, λειτουργεί και ως σχολείο ελληνικής γλώσσας με 400 περίπου, σήμερα, μαθητές.

Μέσα από τα έργα της έκθεσης σκιαγραφείται μια εικόνα της σύγχρονης ελληνικής παραστατικής ζωγραφικής. Παρουσιάζονται έργα έξι σημαντικών ζωγράφων, με στόχο να αναδειχτεί η εικόνα της παραστατικής ζωγραφικής, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα.

Ένα μεγάλο μέρος των έργων της έκθεσης αυτής, εκτέθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, στην Αθήνα, τον Νοέμβριο του 2009. Η εισαγωγή στο χώρο της έκθεσης γίνεται με πίνακες του Γιάννη Μόραλη και του Χρόνη Μπότσογλου. Ο Μόραλης –πέρα απ’ όλα τα λαμπερά της προσωπικότητας και της ζωγραφικής του– ξανασχεδίασε την ανθρώπινη μορφή με λιτή γεωμετρικότητα και ο Μπότσογλου σε όλο το έργο του επιδιώκει το έντονα φορτισμένο συναίσθημά του να αποτυπώνεται καθαρά σε όλα τα επίπεδα της δημιουργίας, της στάσης και της δράσης του. Τα έργα του Γιάννη Μόραλη που βρίσκονται στη Συλλογή Φέλιου, είναι πίνακες της περιόδου 1994-2004, καθώς και διάφορα σχέδια από σπουδαστικές προσπάθειες και έγχρωμα προσχέδια για μεγάλες συνθέσεις. Οι πίνακες του Μόραλη φανερώνουν πνευματικό έργο και δημιουργία, λειτουργώντας σαν μαγνήτες και για τον λόγο αυτό επιλέχθηκε για την έκθεση το έργο «Ερωτικό» (2002). Το μνημειακό σύνολο έργων «Προσωπική Νέκυια» του Χρόνη Μπότσογλου (1993-2000) αποτελεί μια προσωπική ολοκληρωμένη ποιητική ματιά στη Μνήμη και στον Τόπο και το έργο «Προσωπική Νέκυια Νο. 15» που εκτίθεται, ανήκει στο σύνολο των έργων αυτών.

Τα έργα των έξι καλλιτεχνών που αποτελούν τον βασικό κορμό της έκθεσης έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια και ιχνηλατούν με αρκετή σαφήνεια τις διαφορετικές αλλά και ταυτόχρονα συγγενείς πορείες τους. Σκοπός της έκθεσης είναι κυρίως να αποκαλύψει αυτές τις μεταξύ τους σχέσεις: την κοινή αντιμετώπιση του κόσμου, τη δύναμη του βλέμματος, την πάλη με το υλικό, τη συνέπεια στη θεματολογία, ακόμα και μέσα από οπτικές που αλλάζουν με το χρόνο, και πάνω από όλα, τον σεβασμό στη ζωγραφική.