Γεννήθηκα σε ταβέρνα και μεγάλωσα σε καφενείο. Η βουή των καφενείων και των μπαρ μου είναι απαραίτητη.

Μου αρέσουν πολύ και θαυμάζω τα σχέδια και τα χρωματιστά μολύβια που ο Hockney έκανε στο Κάιρο παλιά. Το φουαγιέ του ξενοδοχείου του. Οι δημόσιοι χώροι όπου χωρίς να σε ενοχλεί κανείς σχεδιάζεις ή διαβάζεις απερίσπαστος.

Αργότερα ή πρωτύτερα γνώρισα και αγάπησα πολύ τα καφενεία του Τσαρούχη. Άλλος κόσμος αυτά. Οικείος. Αλλά τα παράξενα και τα ανοίκεια, άγνωστα σε μένα ως εμπειρία, μπαρ και καφέ του Hopper τα θαύμασα και τα θαυμάζω.

Όταν έχω άρνηση για να ζωγραφίσω παίρνω τα χαρτιά μου και τα σκληρά μολύβια, «H» και πέρα, και χώνομαι σε κάποιο μπαρ από αυτά που αγαπώ και σκιτσάρω δυο τρεις ώρες. Έτσι και τώρα. Βραδάκι στο Low Profile. Ίσως οι γραμμές αυτή τη φορά συλλάβουν κάτι που δεν έβλεπα στην αρχή.

Low Profile, 30-10-2018

Γ.Ρ.

* Το σχέδιο της «Συγγένειας» του Γιώργου Ρόρρη φανερώνει μερικές ελάχιστα γνωστές εικαστικές αναφορές του σε μορφές της σύγχρονης τέχνης και εντάσσεται σε μεγάλη ενότητα σχεδίων του με θέμα τα καφενεία, η οποία βρίσκεται στο προσωπικό αρχείο του καλλιτέχνη.