Η δουλειά αυτή της Πετσάλη είναι μια εικαστική αναζήτηση και εξερεύνηση στις πλαστικές και εκφραστικές δυνατότητεςτων υλικών, ώστε να προκύψουν έργα με ρυθμό και αρμονία που προκαλούν ευχαρίστηση, ονειροπόληση – έκπληξη. Τόσο η δημιουργία του έργου όσο και η θέαση από την παρατήρηση γίνεται ένα μικρό ταξίδι, μια μικρή περιπέτεια.

Στο πολύχρωμο, ρυθμικό έργο-παιχνίδι που δημιουργείται τα ησυχαστικά, γλυκά χρώματα σπάνε πάνω σε αιχμηρά υλικά (σύρματα, γυαλιά κ.λ.π.) δημιουργώντας μια υποβόσκουσα ποίηση. Τα υλικά εδώ παίρνουν μια άλλη διάσταση με τη χρήση τους στο έργο τέχνης που η τρισδιάστατη μορφή του δημιουργεί ένα αναπάντεχο παιχνίδι με την αλλαγή του φωτισμού, την κίνηση κ.λ.π. Ο μικρόκοσμος που δημιουργεί η Πετσάλη με τον συνδυασμό των ετερόκλητων αυτών, “φτωχών” υλικών προκαλεί μια αίσθηση αρμονίας αλλά και έκπληξης. Η ίδια η δημιουργός λέει οτι θέλει: “να φέρνει μια εσώτερη αλλά και μια πραγματική κίνηση σαν μήπως να έγινε για μια στιγμή πρόκλησης και παιχνιδιού, μια πρόσκληση στην ευχαρίστηση που κάνει κάποιον να ξεχαστεί”.

*Από τον κατάλογο της έκθεσης «Πού πάει το χρώμα όταν βραδιάζει;» στην Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος, 2005.