Γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα Υποκριτικής στο Εφηβικό Εργαστήρι του Εθνικού Θεάτρου (1997-2002, 2009-2010). Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Ζαχαρία Αρβανίτη, τον Άγγελο Αντωνόπουλο, τον Δημήτρη Σακελλίωνα και τον Μιχάλη Μανουσάκη, και Πολυμέσα με τον Μάνθο Σαντοριναίο (2010-2015). Συνεχίζει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο (MFA) στο School of Visual Arts, στη Νέα Υόρκη.
Κώστας Λαλές

Για την τέχνη και για την τέχνη του: Κώστας Λαλές
Ο εικαστικός καλλιτέχνης Κώστας Λαλές αναφέρεται στην αναγκαιότητα της τέχνης στη ζωή του, στην τέχνη ως αποκάλυψη. Επισημαίνει τον βασικό στόχο του έργου του να ανασύρει κάθε φορά εσωτερικές μνήμες και βιώματα με τη βοήθεια της ύλης, της ιδέας, της αφήγησης και της ένωσης διαφορετικών υλικών και προσχεδίων. Μιλώντας για τον πρωταρχικό ρόλο που παίζει η όραση, το βλέμμα, στα έργα του, αναφέρεται ταυτόχρονα στη ματιά ενός συλλέκτη σαν ανίχνευση της δικής του προσωπικής ιστορίας μέσα από τα έργα που επιλέγει και, καταλήγοντας, σχολιάζει το έργο του «The Story of the Eye» που βρίσκεται στη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Κείμενο
Ο ζωγράφος του μήνα
[…]
Οι εικόνες που δημιουργεί ο Λαλές με υλικά όπως ο πηλός, το ξύλο και ο γύψος αλλά και με αντικείμενα που βρίσκει, μας οδηγούν μέσα από τη μνήμη της τέχνης στο παρόν της. Οι φόρμες που σχηματίζει έχουν μια καθαρότητα που σχετίζεται άμεσα με την αλήθεια που αναζητεί. Τα σχέδια χαράσσονται με μια γραφή νευρώδη, αυθόρμητη και χειρονομιακή και μεταλλάσσονται, όπως στην art brut του Ζαν Ντυμπυφέ, σε φιγούρες από τον ζωικό κόσμο και προσωπεία αρχέγονα που αποτυπώνουν πανανθρώπινα συναισθήματα. Οι φωτογραφίες έργων γνωστών και καταξιωμένων ζωγράφων της ιστορίας της τέχνης μετατρέπονται και με τη βοήθεια των Νέων Μέσων επεξεργασίας τους σε σκηνές αποκάλυψης των κυρίαρχων, επίπλαστων, κανόνων της εκάστοτε αστικής ηθικής για το «άλλο φύλο». Τα πρότυπα της πληθωρικής γυναικείας ομορφιάς του Ρούμπενς, για παράδειγμα, φέρουν αίφνης πάνω στη σάρκα τους τα σημάδια της αμείλικτης φθοράς του χρόνου. Η «Γυναίκα στο λουτρό» του Ρέμπραντ που ανασηκώνει με προσοχή την πουκαμίσα της, αφήνει με τις επιπρόσθετες ζαρτιέρες της έκθετη την πουριτανική, προτεσταντική ηθική των Κάτω Χωρών του 17ου αιώνα. Και το «Φιλί» των αρχών του 20ου αιώνα, του εκπροσώπου της αυστριακής «Απόσχισης» από την ακαδημαϊκή ζωγραφική, Γκούσταβ Κλιμτ, φανερώνει μέσα από τις σχισμές, που επέφερε εκ των υστέρων ο Λαλές, στα περίτεχνα πλασμένα, λαμπερά υφάσματα την κρυμμένη επιμελώς λαγνεία της εποχής.
Η ρυθμική στήλη, η φτιαγμένη από διαφορετικού μεγέθους κλουβιά πουλιών, που ο καλλιτέχνης επικαλύπτει με γύψο μοιάζει σαν μνημείο αφιερωμένο στους εκφραστές της αναλυτικής ζωγραφικής της δεκαετίας του 1960 και στην ποιητική επήρεια του λευκού. Αναδίνει την αίσθηση της ασφυξίας του εγκλωβισμού που η οριστικότητά του ανατρέπεται στη βάση της στο τελευταίο, ανεπεξέργαστο κλουβί, την τελευταία ελπίδα διαφυγής. Οι εικόνες που δημιουργεί ο Κώστας Λαλές προβάλλουν την τέχνη ως μέσο αναζήτησης της ελευθερίας της έκφρασης.
Λήδα Καζαντζάκη