Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1979-1985). Από το 1986 έως το 1996 δίδαξε ελεύθερο σχέδιο στη Σχολή Βακαλό. Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία: «Αντί της σιωπής» (Λευτέρης Πούλιος, 1993), «Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς» (Αργύρης Χιόνης, 1995), «Μικρή Ζωολογία» (συλλογικό, 1998), «Η ναυτιλία κύκλους κάνει» (Φίλιππος Μπεγλέρης, 2011), «Τα ρεμπέτικα» (5 χαλκογραφίες, 60 αντίτυπα, Εκδόσεις Μίμνερμος, 2012), «Ιδανικοί Αυτόχειρες» (Κ.Γ. Καρυωτάκης, 12 λιθογραφίες, 50 αντίτυπα, Εκδόσεις Μίμνερμος, 2013), «Ο Αδάμ και η Εύα» (Τ. Μαντζαβίνος, λιθογραφίες, 60 αντίτυπα, Εκδόσεις Μίμνερμος, 2015), «The Raven» (Edgar Allan Poe, Τ. Μαντζαβίνος, λιθογραφίες, 40 αντίτυπα, Εκδόσεις Μίμνερμος, 2016). Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός Ελλάδος. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Τάσος Μαντζαβίνος
'Εργα
Για την τέχνη και για την τέχνη του: Τάσος Μαντζαβίνος
Ο ζωγράφος Τάσος Μαντζαβίνος μιλά για τη ζωγραφική σαν έναν μοναδικό και αναντικατάστατο τρόπο έκφρασης, ο οποίος χρησιμοποιεί αποκλειστικά τα χρώματα και τα σχήματα για να αποδώσει μια εικόνα, με απόλυτο όμως προαπαιτούμενο την ύπαρξη της ανάγκης για την έκφραση αυτή. Εξομολογείται ότι όλη η ζωγραφική του αφορά εντέλει τον εαυτό του και την ερμηνεία του κόσμου που τον περιβάλλει. Υπογραμμίζει ότι μετά από την προσθετική διαδικασία της γνώσης και της πληροφορίας ο ζωγράφος πρέπει να αποβάλλει και να αφαιρεί καθετί επίκτητο μέχρι να φτάσει στην ουσία του εαυτού του. Σχολιάζοντας τους διαφορετικούς ρόλους ζωγράφου και συλλέκτη, αναφέρεται στα ερωτικά έργα του που βρίσκονται στη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου και τονίζει τη ζωτική ανάγκη ύπαρξης συλλεκτών που να στηρίζουν την αιχμηρή ζωγραφική και τους καλλιτέχνες που μέσα από κάθε έργο τους αποδεικνύουν ότι κανένα θέμα δεν έχει εξαντληθεί.
Ατομικές εκθέσεις
2022
Η κρύπτη •
Γκαλερί Σκουφά•
Αθήνα•
2022
Ο Βυζαντινός κόσμος του Τάσου Μαντζαβίνου •
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο•
Αθήνα•
2019
Εγώ και ο δράκος •
Μουσείο Μπενάκη/ Πινακοθήκη Γκίκα•
Αθήνα•
2017
Η γυναίκα της Ζάκυθος •
Περιοδεύουσα έκθεση•
Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα / 2018 Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, Θεσσαλονίκη•
(επιμέλεια: Γιώργος Μυλωνάς)•
2017
Το παιχνίδι, το φιδάκι •
Γκαλερί Σκουφά•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Γιώργος Μυλωνάς)•
2016
Το Κοράκι του Έντγκαρ Άλλαν Πόε •
Περιοδεύουσα έκθεση•
Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα / 2017 Βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, Θεσσαλονίκη•
(επιμέλεια: Γιώργος Μυλωνάς)•
2015
Μνησιπήμονα •
16 Φωκίωνος Νέγρη•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη, διοργάνωση: Γκαλερί Citronne)•
2013
Γκαλερί Οιωνός•
Καρδίτσα•
2012
Galerie Theorema•
Βρυξέλλες•
2012
Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται •
Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο οδού Πειραιώς (Πειραιώς 138)•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Ελισάβετ Πλέσσα)•
2012
Ultramarin •
Γκαλερί TinT•
2012
Ο Καραγκιόζης κι εγώ •
Γκαλερί Σκουφά•
Αθήνα•
2010
Ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Λουίζα Καραπιδάκη, διοργάνωση: Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών)•
2010
Γκαλερί Ζουμπουλάκη•
Αθήνα•
(επιμέλεια: Ελισάβετ Πλέσσα)•
2010
Το σκάκι •
Γκαλερί K-art•
Αθήνα•
2008
Galerie Aliquando•
Παρίσι•
2008
Ζωγραφική 2005-2007 •
Γκαλερί TinT•
Θεσσαλονίκη•
2007
Γκαλερί TinT•
Θεσσαλονίκη•
2007
Αυτοπροσωπογραφία ενός άλλου, Τζούλιο Καΐμη (1897-1982) •
Χώρος Τέχνης «24»•
Αθήνα•
2005
Γκαλερί Οιωνός•
Καρδίτσα•
2005
Σχέδια και λάδια σαν σχέδια •
Γκαλερί Νέες Μορφές•
Αθήνα•
2004
Γκαλερί TinT•
Θεσσαλονίκη•
2003
Αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη•
Χανιά•
2003
Γκαλερί Αριάδνη•
Ηράκλειο•
2003
Γκαλερί Νέες Μορφές•
Αθήνα•
2002
Γκαλερί TinT•
Θεσσαλονίκη•
2000
Γκαλερί Νέες Μορφές•
Αθήνα•
1999
Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα (Γκαλερί TinT)•
Θεσσαλονίκη•
1997
Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα (Γκαλερί TinT)•
Θεσσαλονίκη•
1997
Γκαλερί Νέες Μορφές•
Αθήνα•
1996
Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα (Γκαλερί TinT)•
Θεσσαλονίκη•
(η έκθεση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των Δημητρίων 1996)•
1995
Αίθουσα Τέχνης Anemos•
Κηφισιά•
(η έκθεση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Γκαλερί Νέες Μορφές)•
1994
Αίθουσα Τέχνης Τερρακόττα (Γκαλερί TinT)•
Θεσσαλονίκη•
1994
Σχέδια •
Γκαλερί Νέες Μορφές•
Αθήνα•
1993
Χώρος Τέχνης «24»•
Αθήνα•
1991
Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης•
Αθήνα•
1989
Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης•
Αθήνα•
1987
Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης•
Αθήνα•
1985
Γκαλερί Ζαλοκώστα 7 (Γκαλερί 7)•
Αθήνα•
1984
Γκαλερί Ζαλοκώστα 7 (Γκαλερί 7)•
Αθήνα•
2022
2022
2019
2017
2017
2016
2015
2013
2012
2012
2012
2012
2010
2010
2010
2008
2008
2007
2007
2005
2005
2004
2003
2003
2003
2002
2000
1999
1997
1997
1996
1995
1994
1994
1993
1991
1989
1987
1985
1984
Κείμενο
Μνησιπήμονα
Η δουλειά του Τάσου Μαντζαβίνου δεν εντάσσεται σε ρεύματα ή κινήματα· ο καλλιτέχνης δεν ακολουθεί κάποια «Σχολή». Τον ελκύει σταθερά η ιστορική συνέχεια, όπως εκφράζεται στην βυζαντινή αγιογραφία, στη λαϊκή τέχνη, στον Καραγκιόζη αλλά και στον Κόντογλου. Ο Μαντζαβίνος δημιουργεί ένα ιδιότυπο εξπρεσιονιστικό ιδίωμα, απορρίπτοντας κάθε νατουραλιστική τάση: οι μορφές παραμορφώνονται, τα χρώματα διαχέονται. Το τελικό αποτέλεσμα μεταφέρει μια συναισθηματική, συχνά και μυστικιστική ατμόσφαιρα.
Πρωταγωνιστεί η Μνήμη, προσωπική ή συλλογική. Παρουσιάζεται και αναλύεται άλλοτε ως ιστορικό γεγονός, άλλοτε ως μύθος, άλλοτε ως κληροδοτημένη παράδοση. Αυτές οι διακριτές εκφάνσεις της μνήμης εικονογραφούνται ως αναπαραστάσεις επετείων, πρόσωπα από μύθους, σκηνές από παραμύθια, αναπλάσεις από λαϊκές εικόνες και αγιογραφίες. Η θεματική ύλη ανάγεται σε ιστορικά γεγονότα και σε λαϊκές αφηγήσεις, σχεδόν αδιακρίτως. Ο Μαντζαβίνος δεν ξεχωρίζει μύθο, ιστορία, παράδοση: αντιθέτως, συνδέει και μετασχηματίζει γεγονότα και θρύλους, χρόνους και χώρους. Ως στοιχεία-σύμβολα απεικονίζονται κάστρα, πολεμιστές, λάβαρα, συνθήματα, μυθικές φιγούρες, Άγιοι της Ορθοδοξίας. Συχνά ο χαρακτήρας γίνεται πανηγυρικός, δοξαστικός ή εορταστικός· συγχρόνως, όμως, αποπνέει φόβο, δέος, πένθος. Ο Μαντζαβίνος δεν διστάζει να «ζωγραφίσει» ακόμα και την γλώσσα: παροιμίες, στίχοι δημοτικών τραγουδιών, εγερτήρια συνθήματα. Κάποτε ανατρέχει και σε φράσεις-σύμβολα από ξένο γλωσσικό φορέα, τα γαλλικά, ο οποίος όμως «εξελληνίζεται» μέσω της ανορθογραφίας, υποδηλώνοντας παλαιόθεν εξωτερικές επιδράσεις στην ιστορική πορεία του τόπου μας. Ο σαφής ή συγκεχυμένος τρόπος με τον οποίο «σχεδιάζεται» ο λόγος, τον εντάσσει σε ένα μείγμα αδιαχώριστο, από το οποίο δεν αποσπώνται οι γλωσσικοί χαρακτήρες. Ο γραπτός λόγος, δηλαδή οι λέξεις, απορροφώνται, γίνονται εικαστικό στοιχείο, μέρος της σύνθεσης.
Οι ζωγραφικοί πίνακες και οι κατασκευές της ενότητας που παρουσιάζονται στην έκθεση «Μνησιπήμονα» είναι η τελευταία εξέλιξη στην καλλιτεχνική δημιουργία του Μαντζαβίνου. Τόσο στα ζωγραφικά έργα όσο και στις κατασκευές, οι φόρμες «πλάθονται» με αλλεπάλληλες πηχτές στρώσεις χρώματος: το λάδι γίνεται σχεδόν γλυπτικό υλικό, η επιφάνεια του οποίου «κεντάται» πυκνά με ένα αιχμηρό εργαλείο, προσδίδοντας στο έργο τον ανάγλυφο χαρακτήρα του. Εκπέμπεται μια αίσθηση horror vacui, η οποία εντείνεται όταν οι πυκνοπλασμένες μορφές τοποθετούνται σε μονοχρωματικό φόντο από πλακάτα μαύρα, μπλε, κόκκινα χρώματα. Παριστάνουν πολεμιστές σε πολιορκημένα κάστρα, μαχητές σε αρματωμένα καράβια, στρατιώτες, τον Αινεία με το άγαλμα της θεάς Άρτεμης στους ώμους, τον Πήγασο, τον Άγιο στην μάχη με τον δράκοντα, τις Σειρήνες. Οι μορφές αυτές, από την μυθολογία ή την χριστιανική παράδοση, αντικατοπτρίζουν το καλό και το κακό, όπως ορίζονται από την φαντασία και τα συλλογικά υποσυνείδητα, όπου υποδηλώνεται και ο φόβος του θανάτου. Η ατμόσφαιρα παραπέμπει σε μια μάχη διαρκείας, έναν πόλεμο διαχρονικό, απτό ή μεταφυσικό.
Στην ίδια ατμόσφαιρα εντάσσονται και οι λιθογραφίες-σχόλια στο ποίημα «Το Κοράκι» του Edgar Allan Poe.
Με αυτές τις καλλιτεχνικές αποσκευές ο «μνησιπήμων» Μαντζαβίνος διαπραγματεύεται την ιστορική και πολιτισμική συνέχεια.
Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη Δρ της Ιστορίας της Τέχνης – Διευθύντρια της Γκαλερί Citronne